Преглед на кодот на Сириус

''Оваа статија е за ѕвезда. За други значења видете [[Сириус (појаснување)]]''
{{Starbox begin |
 name=Sirius [http://simbad.u-strasbg.fr/simbad/sim-id?Ident=name+sirius+a A] / [http://simbad.u-strasbg.fr/simbad/sim-id?Ident=name+sirius+b B] }}
{{Starbox image
 | image =
     <div style="position: relative">[[Податотека:Canis Major constellation map mk.svg|250п]]
     <div style="position: absolute; left: 84px; top: 87px">[[Податотека:Cercle rouge 100%.svg|17п]]</div>
     </div><!--http://meta.wikimedia.org/wiki/Help:Composite_images -->
 | caption = Положба на Сириус (заокружено)
}}
{{Starbox observe |
 epoch=[[J2000,0]] ([[International Celestial Reference System|ICRS]]) |
 constell=[[Големо Куче (соѕвездие)|Големо Куче]] |
 ra={{RA|06|45|08.9173}}<ref name=simbada>[http://simbad.u-strasbg.fr/simbad/sim-id?Ident=name+sirius+a Database entry for Sirius A], [[SIMBAD]].  Accessed online 20 октомври 2007.</ref><ref name=cg /> |
 dec={{DEC|−16|42|58.017}}<ref name=simbada /><ref name=cg>Astrometric data, mirrored by SIMBAD from the [[Hipparcos]] catalogue, pertains to the center of mass of the Sirius system.  See §2 март 4, ''[http://www.rssd.esa.int/SA/HIPPARCOS/docs/vol1_all.pdf Volume 1, The Hipparcos and Tycho Catalogues]'', European Space Agency, 1997, and the [http://vizier.u-strasbg.fr/viz-bin/VizieR-S?HIP%2032349 entry for Sirius] in the Hipparcos catalogue ([[Centre de Données astronomiques de Strasbourg|CDS]] ID [http://vizier.u-strasbg.fr/viz-bin/Cat?I/239 I/239].)</ref> |
 appmag_v=−1.47 (A)<ref name=simbada /> / 8.30 (B)<ref name=wd42166>[http://vizier.u-strasbg.fr/viz-bin/VizieR-S?WD%200642-166 Entry for WD 0642-166], ''A Catalogue of Spectroscopically Identified White Dwarfs'' (August 2006 version), G. P. McCook and E. M. Sion ([[Centre de Données astronomiques de Strasbourg|CDS]] ID [http://vizier.u-strasbg.fr/viz-bin/Cat?III/235A III/235A].)</ref>
}}
{{Starbox character |
 class=A1V (A)<ref name=simbada /> / [[White dwarf|DA2]] (B)<ref name=wd42166 />|
 b-v=0.01 (A)<ref name=simbada /> / −0.03 (B)<ref name=wd42166 />|
 u-b=−0.05 (A)<ref name=hr2491>[http://vizier.u-strasbg.fr/viz-bin/VizieR-S?HR%202491 Entry for HR 2491], ''Bright Star Catalogue, 5th Revised Ed. (Preliminary Version)'', D. Hoffleit and W. H. Warren, Jr. 1991. ([[Centre de Données astronomiques de Strasbourg|CDS]] ID [http://vizier.u-strasbg.fr/viz-bin/Cat?V/50 V/50].)</ref> / −1.04 (B)<ref name=wd42166 />
 }}
{{Starbox astrometry |
 radial_v=−7.6<ref name=simbada /> |
 prop_mo_ra=−546.05<ref name=simbada /><ref name=cg /> |
 prop_mo_dec=−1223.14<ref name=simbada /><ref name=cg /> |
 parallax=379.21 | parallax_footnote=<ref name=simbada /> |
 p_error=1.58 |
 absmag_v=1.42 (A)<ref name=co>For apparent magnitude ''m'' and parallax ''π'', the absolute magnitude ''M<sub>v</sub>'' of Sirius A is given by:
:<math>\begin{smallmatrix}M_v\ =\ m + 5 (\log_{10} {\pi} + 1)\ =\ -1.47 + 5 (\log_{10}{0.37921} + 1)\ =\ 1.42\end{smallmatrix}</math>
See: {{наведена книга 
 | first=Roger John | last=Tayler | year=1994
 | title=The Stars: Their Structure and Evolution
 | publisher=Cambridge University Press
 | pages=16 | isbn=0521458854 }}</ref> / 11.18 (B)<ref name=wd42166 />}}
{{Starbox visbin
| reference=<ref name="gatewood">{{наведено списание
 | first=G. D.
 | last=Gatewood
 |author2=Gatewood, C. V.
 | title=A study of Sirius
 | journal=The Astrophysical Journal | year=1978
 | volume=225 | pages=191–197
 | url=http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/bib_query?1978ApJ...225..191G
 | doi=10.1086/156480 }} (p. 195.)</ref>
| name=α CMa B
| period=50.09
| axis=7.56
| eccentricity=0.592
| inclination=136.5
| node=44.6
| periastron=1894.13
| periarg=147.3 }}
{{Starbox detail |
| metal=[Fe/H]&nbsp;=0.50<ref name="apj548">{{наведено списание
 | last=Qiu | first=H. M.
 |author2=Zhao, G.; Chen, Y. Q.; Li, Z. W.
 | title=The Abundance Patterns of Sirius and Vega 
 | journal=The Astrophysical Journal
 | year=2001 | volume=548 | pages=953–965
 | url=http://www.journals.uchicago.edu/doi/full/10.1086/319000
 | accessdate=2007-10-20
 | doi=10.1086/319000
}}</ref> (A)
| mass=2.02<ref name="apj_630">{{наведено списание
 | first=J. | last=Liebert
 |author2=Young, P. A.; Arnett, D.; Holberg, J. B.; Williams, K. A.
 | title=The Age and Progenitor Mass of Sirius B
 | journal=The Astrophysical Journal | year=2005 | volume=630
 | issue=1 | pages=L69–L72
 | url=http://adsabs.harvard.edu/abs/2005ApJ...630L..69L
 | doi=10.1086/462419 }}</ref> (A) /<br />0.978<ref name="apj_630" /> (B)|
 radius=1.711<ref name="apj_630" /> (A) /<br />0.0084 ± 3%<ref name="apj_497">{{наведено списание
  | last=Holberg | first=J. B.
  |author2=Barstow, M. A.; Bruhweiler, F. C.; Cruise, A. M.; Penny, A. J.
  | title=Sirius B: A New, More Accurate View
  | journal=The Astrophysical Journal | year=1998
  | volume=497 | pages=935–942 | url=http://www.journals.uchicago.edu/doi/full/10.1086/305489 | doi=10.1086/305489}}</ref> (B)|
 rotation=16 km/s<ref name="aaa407">{{наведено списание
  | last=Kervella | first=P.
  |author2=Thevenin, F.; Morel, P.; Borde, P.; Di Folco, E.
  | title=The interferometric diameter and internal structure of Sirius A
  | journal=Astronomy and Astrophysics
  | url=http://arxiv.org/pdf/astro-ph/0306604
  | accessdate=2007-11-25
  | year=2003 | volume=407 | pages=681–688
  | doi=10.1051/0004-6361:20030994 }}</ref> (A)
| luminosity=25.4<ref name="apj_630" /> (A) /<br />0.026<ref>From L=4πR<sup>2</sup>σT<sub>eff</sub><sup>4</sup>. See: {{наведена книга 
 | first=Roger John | last=Tayler | year=1994
 | title=The Stars: Their Structure and Evolution
 | publisher=Cambridge University Press
 | pages=16 | isbn=0521458854 }}</ref> (B)
| temperature=9,940<ref name="iau224">{{cite conference
 | first = Saul J. | last = Adelman
 | title =The Physical Properties of normal A stars
 | book-title =Proceedings of the International Astronomical Union
 | pages =1–11 | publisher =Cambridge University Press 
 | date= 8 јули 2004 | location =Poprad, Slovakia
 | bibcode = 2004IAUS..224....1A
 | url =http://adsabs.harvard.edu/abs/2004IAUS..224....1A
 | accessdate = 2007-07-03 }}</ref> (A) /<br />25,200<ref name="apj_630" /> (B)
| age=2-3 × 10<sup>8</sup><ref name="apj_630" />
| gravity=4.33<ref name="iau224" /> (A)/8.57<ref name="apj_497" /> (B) }}
{{Starbox catalog |
 names='''System''': α Canis Majoris, α CMa, 9 Canis Majoris, 9 CMa, [[Henry Draper catalogue|HD]] 48915, [[Harvard Revised catalogue|HR]] 2491, [[Bonner Durchmusterung|BD]] -16°1591, [[General Catalogue of Trigonometric Parallaxes|GCTP]] 1577.00 A/B, [[Глизе-Јарајс|GJ]] 244 A/B, [[Luyten Half-Second catalogue|LHS]] 219, ADS 5423, LTT 2638, [[Hipparcos catalogue|HIP]] 32349. <br />'''B''': EGGR 49, WD 0642-166.<ref name=simbada /><ref name="simbadb">[http://simbad.u-strasbg.fr/simbad/sim-id?Ident=name+sirius+b Database entry for Sirius B], [[SIMBAD]].  Accessed on line 23 октомври 2007.</ref><ref>{{наведена книга 
 | author=van Altena, W. F.; Lee, J. T.; Hoffleit, E. D.
 | year=1995 | title=The general catalogue of trigonometric parallaxes | edition=4
 | publisher=Yale University Observatory }} ([[Centre de Données astronomiques de Strasbourg|CDS]] ID [http://vizier.u-strasbg.fr/viz-bin/Cat?I/238A I/238A].</ref>}}
{{Starbox end}}

'''Сириус''' — [[Список на најсјајни ѕвезди|најсветлата ѕвезда]] на ноќното небо. Нејзиното име потекнува од [[Старогрчки јазик|грчкиот]] збор {{Јаз|grc|Σείριος}} ([[латинско писмо]]: {{Трансл|grc|Seirios}}), што значи {{Lit}} „''блескав''“ или „''запален''“. Ѕвездата е [[Бајерово означување|означена]] како '''{{Мат|α}}&nbsp;Canis Majoris''', латинизирано во '''Alpha Canis Majoris''' и скратено '''{{Мат|α}}&nbsp;CMa''' или '''Алфа&nbsp;CMa''', кое во превод значи '''Алфа Големо Куче'''. Со визуелна [[Привидна ѕвездена величина|привидна величина]] од -1,46, Сириус е речиси двојно посветол од [[Канопус]], следната најсветла ѕвезда. Сириус е [[двојна ѕвезда]] која се состои од [[ѕвезда]] од [[Главна низа|главната низа]] од [[Ѕвездена класификација|спектрален тип]] A0 или A1, наречена Сириус&nbsp;А, и слабо [[бело џуџе]] придружник од спектрален тип&nbsp;DA2, наречен Сириус&nbsp;B. Растојанието помеѓу двете варира помеѓу 8,2 и 31,5&nbsp;[[Астрономска единица|астрономски единици]] бидејќи орбитираат на секои 50&nbsp;години.

Сириус изгледа сјајна поради нејзината внатрешна [[сјајност]] и неговата близина до [[Сончев Систем|Сончевиот систем]]. На растојание од {{Convert|2.64|pc|ly}} , системот Сириус е еден од [[Список на најблиски ѕвезди|најблиските соседи]] на Земјата. Сириус постепено се приближува до Сончевиот систем; се очекува да се зголеми благо во текот на следните 60.000&nbsp;години за да достигне врвна светлинска величина од -1,68. Случајно, приближно во исто време, Сириус ќе дојде на ред како јужна полска ѕвезда, околу 66.270 година од нашата ера. Во таа година, Сириус ќе дојде до 1,6 степени од јужниот небесен пол. Ова се должи на аксијалната прецесија и правилното движење на самиот Сириус кој бавно се движи во правец на ЈЗ, па ќе биде видлив единствено од јужната полутопка.<ref>{{Наведена книга|url=https://earthsky.org/tonight/sirius-future-south-pole-star/|title=Sirius is a future southern Pole Star|date=2023-02-11}}</ref> После тоа време, нејзината оддалеченост ќе почне да се зголемува и ќе стане побледа, но ќе продолжи да биде најсветлата ѕвезда на земјиното ноќно небо приближно во следните 210.000&nbsp;години, во кој момент [[Вега]], друга ѕвезда од типот А која е суштински посветла од Сириус, ќе стане најсветлата ѕвезда.<ref name="tomkin98">{{Наведено списание|last=Tomkin|first=Jocelyn|date=April 1998|title=Once and future celestial kings|url=https://www.thefreelibrary.com/Once+and+future+celestial+kings-a020468305|journal=Sky and Telescope|volume=95|issue=4|pages=59–63|bibcode=1998S&T....95d..59T}}</ref>

Сириус&nbsp;А е околу двапати помасивна од [[Сонце]]то (M☉) и има [[апсолутна ѕвездена величина]] од +1,43. Таа е 25 пати [[Сончева сјајност|прозрачна од Сонцето]], но има значително помала сјајност од другите светли ѕвезди како што се [[Канопус]], [[Бетелгез]] или [[Ригел]]. Системот е стар помеѓу 200 и 300 милиони години.  Првично бил составен од две светли синкави ѕвезди. Првично помасивниот од нив, Сириус&nbsp;B, го потрошила своето водородно гориво и станала [[црвен џин]] пред да ги отфрли надворешните слоеви и да пропадне во сегашната состојба како бело џуџе пред околу 120 милиони години.

Сириус е колоквијално познат како „'''Кучешка ѕвезда'''“, што ја одразува нејзината важност во нејзиното [[соѕвездие]], [[Големо Куче (соѕвездие)|Големо Куче]].<ref name="Allen1899">{{cite book | first=Richard Allen | last=Hinckley | url=https://books.google.com/books?id=5xQuAAAAIAAJ | title=Star-names and Their Meanings | publisher=G. E. Stechert | location=New York | date=1899 | pages=117–129}}</ref> Хелијакалното издигнување на Сириус го одбележа поплавувањето на Нил во [[Стар Египет|Стариот Египет]] и „кучешките денови“ на летото за [[Стара Грција|Старите Грци]], додека за Полинезијците, главно на јужната полутопка, ѕвездата ја означувало зимата и била важен навод за нивната навигација околу Тихиот Океан.

== Историја на набљудување ==
{{Hiero|Сириус<br/>''{{lang|egy|[[wikt:spdt|Spdt]]}}''|<hiero>X1:N14-M44</hiero>|align=right}}Како најсветлата ѕвезда на ноќното небо, Сириус се појавува во некои од најраните астрономски записи. Нејзиното поместување од [[еклиптика]]та предизвикува нејзиното спирално издигнување да биде неверојатно редовно во споредба со другите ѕвезди, со период од речиси точно 365,25&nbsp;денови кои го одржуваат константно во однос на [[Тропска година|сончевата година]]. Овој пораст се случува во [[Каиро]] на 19 јули ([[јулијански календар]]), ставајќи ја непосредно пред почетокот на годишното поплавување на [[Нил]] за време на антиката. Поради сопствената неправилност на поплавата, екстремната прецизност на враќањето на ѕвездата ја направило важна за [[Стар Египет|старите Египќани]], кои ја обожавале како божицата Сопдет ({{Lang-egy|[[wikt:spdt|Spdt]]}}, "Триаголник"; {{Efn|Споредете го значењето на египетското име со завршувањето на Сириус на [[Зимски триаголник]] [[астеризам (астрономија)|астеризам]], спојувајќи ги другите две најсветли ѕвезди на северното зимско небо, [[Бетелгез]] и [[Прокион ]].}} {{Lang-grc-gre|{{math|{{linktext|Σῶθις}}}}}}, ''Sō̂this'' ), гарант за плодноста на нивната земја. {{Efn|Бидејќи Сириус е видлив заедно со соѕвездието на [[Орион (соѕвездие)|Орион]], Египќаните го обожавале Орион како бог [[Сах (бог)|Сах]], сопругот на Сопдет, со кој имала син, богот на небото [[Сопду]]. Божицата Сопдет подоцна била [[синкретизација|синкретизирана]] со божицата [[Изида]], Сах бил поврзан со [[Озирис]], а Сопду бил поврзан со [[Хор (бог)|Хор]]. Соединувањето на Сопдет со Изида ќе му овозможи на [[Плутарх]] да изјави дека „Душата на Изида Грците ја нарекуваат Куче“, што значи дека Сириус што Египќаните ја обожавале како Изида-Сопдет била именувана како Куче од Грците и Римјаните. Периодот од 70&nbsp;дневно отсуство на Сириус од небото било сфатено како минување на Сопдет-Исида и Сах-Озирис низ [[дуат|египетскиот подземен свет]].<ref name="Holberg2007-4-5">{{harvard citation no brackets|Holberg|2007|pp=4–5}}</ref>}}

[[Стара Грција|Старите Грци]] забележале дека појавата на Сириус како утринска ѕвезда го најавува жешкото и суво лето и се плашеле дека ѕвездата предизвикува растенијата да венеат, мажите да ослабат и жените да се возбудуваат.  Благодарение на нејзината осветленост, Сириус можела да се види како повеќе трепка во немирните временски услови на почетокот на летото. За грчките набљудувачи тоа значело еманации што предизвикало нејзино малигно влијание. Секој што ги претрпел нејзините ефекти се вели дека бил „удрен од ѕвезди“ ( {{Јаз|grc|{{math|ἀστροβόλητος}}}}, ''astrobólētos'' ). Во литературата била опишана како „оган“ или „пламен“. Сезоната по повторното појавување на ѕвездата станала позната како „кучешки денови“. Жителите на островот [[Кеа (остров)|Кеа]] во [[Егејско Море|Егејското Море]] им принесувале жртви на Сириус и [[Зевс]] за да донесат заладен ветар и да го чекаат повторното појавување на ѕвездата во лето. Доколку се издигнала јасно, тоа би навестувало добра среќа; била маглива магливо или слаба, тогаш претскажувала помор. Монетите извадени од островот од 3&nbsp;век п.н.е. имаат кучиња или ѕвезди со зраци кои излегуваат, што ја истакнува важноста на Сириус.

Римјаните ја славеле спиралата на Сириус околу 25&nbsp;април, жртвувајќи куче, заедно со темјан, вино и овца, на божицата Робиго, за да не предизвика рѓа на пченица и на житните култури таа година од еманциите на ѕвездата.

Светлите ѕвезди им биле важни на древните Полинезијци за навигација низ Тихиот Океан. Тие исто така служеле како маркери за географска ширина; деклинацијата на Сириус се совпаѓа со географската широчина на архипелагот [[Фиџи]] на 17 ° Ј и на тој начин поминува директно над островите секој [[Ѕвездено време|ден]].  Сириус служела како тело на соѕвездието „Голема Птица“ наречено ''Ману'', со [[Канопус]] како јужно крило и [[Прокион]] како северно крило, кое го делило полинезиското ноќно небо на две полутопки. Исто како што појавувањето на Сириус на утринското небо го одбележувало летото во Грција, тоа го означувало почетокот на зимата за [[Маори]]те, чие име ''Такуруа'' ги опишало и ѕвездата и сезоната. Нејзината кулминација на [[Краткодневица|зимската краткоденица]] била обележана со прослава на [[Хаваи]], каде што била позната како ''Каулуа'', „Кралица на небото“. Забележани се многу други полинезиски имиња, вклучително и ''Тау-уа'' на [[Маркиски Острови|Маркинските Острови]], ''Рехуа'' во Нов Зеланд и ''Тауруа-фау-папа'' „Празнување на оригиналните високи началници“ и ''Тауруа-е-хити-и-те- тара-те-фејаи'' „Празник кој се крева со молитви и религиозни церемонии“ на [[Тахити]].<ref name="henry1907">{{Наведено списание|last=Henry|first=Teuira|author-link=Teuira Henry|date=1907|title=Tahitian Astronomy: Birth of Heavenly Bodies|journal=The Journal of the Polynesian Society|volume=16|issue=2|pages=101–04|jstor=20700813}}</ref>

=== Кинематика ===
Во 1717 година, [[Едмонд Халеј]] го открил [[Сопствено движење|правилното движење]] на досега претпоставените ''фиксни ѕвезди''<ref name="Aitken1942">{{cite journal | last=Aitken | first=R. G. | date=1942 | title=Edmund Halley and Stellar Proper Motions | journal=Astronomical Society of the Pacific Leaflets | volume=4 | issue=164 | pages=103–112 | bibcode=1942ASPL....4..103A }}</ref> откако ги споредил современите [[Астрометрија|астрометриски]] мерења со оние од вториот век од нашата ера дадени во Птоломејовиот ''Алмагест''. Било забележано дека светлите ѕвезди [[Алдебаран]], [[Арктур]] и Сириус значително се поместиле; Сириус напредувал околу 30 лачни минути (околу пречникот на Месечината) на југозапад.

Во 1868 година, Сириус станала првата ѕвезда на која била измерена нејзината брзина, почеток на проучувањето на небесните [[Радијална брзина|радијални брзини]]. Сер Вилијам Хагинс го испитал спектарот на ѕвездата и забележал [[црвено поместување]]. Тој заклучил дека Сириус се оддалечувала од Сончевиот систем на околу 40 км/сек. Во споредба со современат вредност од −5,5 км/сек, ова било преценето и имало погрешен знак; знакот минус (−) значи дека се приближува кон Сонцето.<ref name="Hearnshaw2014">{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=HNbSAgAAQBAJ&pg=PA88|title=The Analysis of Starlight: Two centuries of astronomical spectroscopy|last=Hearnshaw, John B.|date=17 March 2014|publisher=Cambridge University Press|isbn=978-1-107-03174-6|page=88}}</ref>

=== Растојание ===
Во својата книга од 1698 година, ''Cosmotheoros'', [[Кристијан Хајгенс]] го проценил растојанието до Сириус на 27.664&nbsp;пати повеќе [[Астрономска единица|од растојанието од Земјата до Сонцето]] (околу 0,437&nbsp;светлосни години, во превод на паралакса од приближно 7,5&nbsp;лачни секунди).<ref>{{Наведена книга|url=https://catalog.lindahall.org/permalink/01LINDAHALL_INST/19lda7s/alma991342203405961|title={{math|ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΟΣ}}, sive De terris cœlestibus earumque ornatu conjecturae|last=Huygens|first=C.|publisher=Apud A. Moetjens, bibliopolam|year=1698|location=The Hague|pages=137|language=la|author-link=Christiaan Huygens}}</ref> Постоеле неколку неуспешни обиди да се измери [[Ѕвездена паралакса|паралаксата]] на Сириус: од Жак Касини (6&nbsp;секунди); од страна на некои астрономи (вклучувајќи го и Невил Маскелин) <ref name="Maskelyne1761">{{Наведено списание|last=Maskelyne|first=N.|author-link=Nevil Maskelyne|year=1759|title=LXXVIII. A proposal for discovering the annual parallax of Sirius|journal=Philosophical Transactions of the Royal Society|volume=51|pages=889–895|bibcode=1759RSPT...51..889M|doi=10.1098/rstl.1759.0080|doi-access=free}}</ref> користејќи ги набљудувањата на [[Никола Луј де Лакај|Лакај]] направени на [[’Рт на Добрата Надеж|’Ртот на Добрата Надеж]]  (4&nbsp;секунди); од [[Џузепе Пјаци|Пјаци]] (иста сума); користејќи ги набљудувањата на Лакај направени во [[Париз]], побројни и посигурни од оние направени на [[’Рт на Добрата Надеж|’Ртот]] (без разумна паралакса); од [[Фридрих Бесел|Бесел]] (без разумна паралакса).<ref name="Henderson1840">{{Наведено списание|last=Henderson|first=T.|year=1840|title=On the parallax of Sirius|journal=[[Memoirs of the Royal Astronomical Society]]|volume=11|pages=239–248|bibcode=1840MmRAS..11..239H}}</ref>

Шкотскиот астроном Томас Хендерсон ги искористил своите набљудувања направени во 1832-1833 година и набљудувањата на јужноафриканскиот астроном Томас Маклир направени во 1836-1837 година, утврдувајќи ја вредноста на паралаксата од 0,23&nbsp;лачни секунди, а грешката на паралаксата се проценува дека не надминува една четвртина од секундата, или како што напишал Хендерсон во 1839 година, „Во целина можеме да заклучиме дека паралаксата на Сириус не е поголема од половина секунда во вселената; и дека таа веројатно е многу помалку“.<ref name="henderson">{{Наведено списание|last=Henderson|first=T.|author-link=Thomas Henderson (astronomer)|year=1839|title=On the parallax of Sirius|journal=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society|volume=5|issue=2|pages=5–7|bibcode=1839MNRAS...5....5H|doi=10.1093/mnras/5.2.5|doi-access=free}}</ref> Астрономите усвоиле вредност од 0,25&nbsp;лачни секунди за голем дел од 19-ти&nbsp;век. Денес е познато дека има паралакса од скоро {{Вред|0.4}}.

Хипаркос паралакса за Сириус е точна само до околу {{±|0.04}} &nbsp;[[Светлосна година|светлосни години]], давајќи растојание од {{Вред|8.6}} светлосни години. Сириус &nbsp;B генерално се претпоставува дека е на исто растојание. Сириус&nbsp;B има паралакса на Gaia Data Release 3 со многу помала статистичка маргина на грешка, давајќи растојание од {{Вред|8.709|0.005}}, но е означено дека има многу голема вредност за астрометриски вишок na бучава, што покажува дека вредноста на паралаксата можеби е несигурна.

=== Откритието на Сириус B ===
[[Податотека:Sirius_A_and_B_Hubble_photo.jpg|десно|мини| Слика на Сириус од [[Хабл (вселенски телескоп)|вселенскиот телескоп Хабл]]&nbsp;А и Сириус&nbsp;B. Белото џуџе може да се види доле лево. Дифракционите шила и концентричните прстени се инструментални ефекти.]]
Во писмото од 10&nbsp;август 1844 година, германскиот астроном [[Фридрих Бесел|Фридрих Вилхелм Бесел]] од промените во правилното движење на Сириус заклучил дека има невиден придружник.  На 31 јануари 1862 година, американскиот производител на телескопи и астроном Алван Греам Кларк за прв пат го забележал слабиот придружник, кој денес се нарекува Сириус B. Ова се случило за време на тестирање на  телескоп со 18,5 инчи и со голем рефрактор со бленда за опсерваторијата Дирборн, кој поседувал еден од најголемите леќи за прекршување на телескопот што постоел во тоа време и најголемиот телескоп во Соединетите Држави. Набљудувањето на Сириус В било потврдено на 8&nbsp; март со помали телескопи.<ref>{{Наведена книга|url=https://archive.org/stream/1862appletonsan02newyuoft#page/n183/mode/1up|title=Appletons' annual cyclopaedia and register of important events of the year: 1862|date=1863|publisher=D. Appleton & Company|location=New York|page=176}}</ref>

Видливата ѕвезда денес понекогаш е позната како Сириус&nbsp;А. Од 1894 година, биле забележани некои очигледни орбитални неправилности во системот на Сириус, што укажува на трета многу мала придружна ѕвезда, но тоа никогаш не било потврдено. Најдоброто одговарање на податоците укажува на шестгодишна орбита околу Сириус&nbsp;А и маса од {{Сончева маса|0.06}}. Оваа ѕвезда би била пет до десет светлини побледа од белото џуџе Сириус&nbsp;В, што би го отежнало набљудувањето.  Набљудувањата објавени во 2008 година не биле во можност да откријат ниту трета ѕвезда ниту планета. Очигледна „трета ѕвезда“ забележана во 1920-тите денес се верува дека е објект во позадина.

Во 1915 година, Волтер Сиднеј Адамс, користејќи {{Convert|60|in|m}} рефлектор во опсерваторијата „Маунт Вилсон“, го набљудувал спектарот на Сириус&nbsp;B и утврдил дека се работи за слабо белузлава ѕвезда.<ref name="Adams1915">{{cite journal | bibcode=1915PASP...27..236A | title=The Spectrum of the Companion of Sirius | first=W. S. | last=Adams | journal=Publications of the Astronomical Society of the Pacific | volume=27 |issue=161 |date=December 1915 | pages=236–237 | doi=10.1086/122440 | s2cid=122478459 | doi-access= }}</ref>
Ова ги навело астрономите да заклучат дека тоа е бело џуџе - второто што било откриено.  Пречникот на Сириус&nbsp;А првпат го измериле Роберт Ханбери Браун и Ричард К. Твис во 1959 година во Џодрел Банк со помош на нивниот ѕвезден интерферометар.  Во 2005 година, користејќи го [[Хабл (вселенски телескоп)|вселенскиот телескоп „Хабл“]], астрономите утврдиле дека Сириус&nbsp;B има речиси пречник на Земјата, 12.000 километри, со маса 102% од сончевата.<ref name="Barstow2005">{{cite journal |author1=Barstow, M. A. |author2=Bond, Howard E. |author3=Holberg, J. B. |author4=Burleigh, M. R. |author5=Hubeny, I. |author6=Koester, D. | title=Hubble Space Telescope spectroscopy of the Balmer lines in Sirius B | journal=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society | date=2005 | volume=362 | issue=4 | pages=1134–1142 | bibcode=2005MNRAS.362.1134B | doi=10.1111/j.1365-2966.2005.09359.x |doi-access=free |arxiv = astro-ph/0506600 |s2cid=4607496 }}</ref>

=== Контроверзност на бојата ===
[[Податотека:Szintillation.Sirius.480.webm|мини| Треперење на Сириус ( [[Привидна ѕвездена величина|привидна величина]] = -1,5) во вечерните часови непосредно пред горната кулминација на јужниот [[Небесен меридијан|меридијан]] на височина од 20&nbsp;степени над хоризонтот. За 29 секунди Сириус се движи по лак од 7,5 минути од лево кон десно.]]
Околу 150 година&nbsp;н.е., [[Клавдиј Птоломеј]] од Александрија, египетски астроном од римскиот период, ги мапирал ѕвездите во Книгите&nbsp;VII и VIII од неговиот ''Алмагест'', во кој ја користел Сириус како место за средниот меридијан на земјината топка. Тој ја опишал Сириус како црвеникава, заедно со уште пет ѕвезди, [[Бетелгез]], [[Антарес]], [[Алдебаран]], [[Арктур]] и [[Полукс (ѕвезда)|Полукс]], од кои сите во моментов се забележани дека се со портокалова или црвена нијанса.  Несовпаѓањето првпат било забележано од аматерскиот астроном Томас Баркер, соработник на Линдон Хол во Рутланд, кој подготвил труд и зборувал на состанокот на [[Кралско друштво|Кралското друштво]] во Лондон во 1760 година. Постоењето на други ѕвезди кои се менуваат во сјајот и дале веродостојност на идејата дека некои може да ја променат и бојата; Сер [[Џон Хершел]] го забележал ова во 1839 година, веројатно под влијание на сведочењето на [[Ета Кобилица]] две години претходно. Томас Си ја воскреснал дискусија за црвениот Сириус со објавување на неколку трудови во 1892 година и конечно резиме во 1926 година. Тој ги навел не само Птоломеј, туку и поетот Аратус, ораторот [[Цицерон]] и генералот [[Германик]] кои ја нарекуваат ѕвездата црвена, иако признава дека ниту еден од последните тројца автори не бил астроном, а последните двајца само ја преведувале поемата на Аратус ''Феномени''. [[Сенека Помладиот|Сенека]] ја опишал Сириус како подлабока и црвена од [[Марс (планета)|Марс]]. Затоа, можно е описот како црвено да е поетска метафора за лошата среќа. Во 1985 година, германските астрономи Волфхард Шлосер и Вернер Бергман објавиле извештај за [[Ломбардија|ломбардиски]] ракопис од 8 век, кој содржи ''De cursu stellarum ratio'' од [[Григориј Турски]]. Латинскиот текст ги научил читателите како да ги одредат времињата на ноќните молитви од позициите на ѕвездите, а светлата ѕвезда опишана како ''рубеола'' („црвеникава“) се тврди дека е Сириус. Авторите го предложиле ова како доказ дека Сириус В бил црвен џин во времето на набљудувањето. Други научници одговориле дека веројатно св.&nbsp;Григориј сметал за [[Арктур]].

Забележливо е дека не сите антички набљудувачи ја гледале Сириус како црвена. Поетот од 1 век Марк Манилиј ја опишал како „морско-сина“, како и Авиениј од 4 век. Понатаму, Сириус постојано била пријавувана како бела ѕвезда во античка Кина: детална реевалуација на кинеските текстови од 2 век п.н.е. до 7 век од нашата ера заклучила дека сите такви сигурни извори се во согласност со тоа што Сириус е бела.

Сепак, историските извештаи кои се однесуваат на Сириус како црвена ѕвезда се доволно обемни за да ги наведат истражувачите да бараат можни физички објаснувања. Предложените теории спаѓаат во две категории: внатрешни и надворешни. Внатрешните теории постулираат вистинска промена во системот Сириус во текот на изминатите два милениуми, од кои најшироко дебатиран е предлогот дека белото џуџе Сириус В бил црвен џин дури пред 2000 години. Надворешните теории се занимаваат со можноста за минливо црвенило во интервентна средина преку која се набљудува ѕвездата, како што може да биде предизвикано од прашина во меѓуѕвездената средина или од честички во [[Земјина атмосфера|земјината атмосфера]].

Можноста дека [[Ѕвезден развој|ѕвездениот развоиј]] или на Сириус&nbsp;А или Сириус&nbsp;В би можел да биде одговорен за несовпаѓањето е отфрлено со образложение дека временската скала од илјадници години е премногу кратка и дека нема знаци за небулозност во системот што би се очекувало кога би се случила таква промена. Слично на тоа, присуството на трета ѕвезда доволно светла за да влијае на видливата боја на системот во последните милениуми не е во согласност со набљудувачките докази.  Според тоа, внатрешните теории може да се занемарат. Надворешните теории засновани на црвенило од [[Вселенска прашина|меѓуѕвездената прашина]] се слично неверојатни. Преодна вселенска прашина што минува помеѓу системот Сириус и набљудувачот на Земјата, навистина ќе го зацрвени изгледот на ѕвездата до одреден степен, но црвенилото е доволно за да предизвика таа да изгледа слична во боја на суштински црвени светли ѕвезди како што се Бетелгез и Арктур, затемнувајќи ја ѕвездата за неколку величини, што не е во согласност со историските извештаи: затемнувањето би било доволно за да ја направи бојата на ѕвездата незабележлива за човечкото око без помош на телескоп.

Надворешните теории засновани на оптички ефекти во атмосферата на Земјата се подобро поткрепени со достапни докази. Сцинтилациите предизвикани од атмосферските турбуленции резултираат со брзи, минливи промени во очигледната боја на ѕвездата, особено кога се набљудуваат во близина на хоризонтот, иако без посебна предност за црвено.<ref>{{Наведена мрежна страница|url=https://skyandtelescope.org/observing/sirius-ly-scintillating-holiday12222014/#google_vignette|title=Have A Sirius-ly Scintillating Holiday!|last=King|first=Bob|date=December 22, 2014|work=Sky & Telescope|publisher=AAS Sky Publishing LLC}}</ref> Сепак, систематското црвенило на светлината на ѕвездата е резултат на апсорпција и расејување од честички во атмосферата, точно аналогно на црвенилото на Сонцето при [[изгрејсонце]] и [[зајдисонце]]. Бидејќи честичките кои предизвикуваат црвенило во атмосферата на Земјата се различни (обично многу помали) од оние што предизвикуваат црвенило во меѓуѕвездената средина, има многу помалку затемнување на ѕвездената светлина, а во случајот на Сириус промената на бојата може да се види без со помош на телескоп. Можеби постојат културни причини за да се објасни зошто некои древни набљудувачи можеби ја пријавиле бојата на Сириус преференцијално кога се наоѓала ниско на небото (и затоа очигледно била црвена). Во неколку медитерански култури, местната видливост на Сириус при спирално издигнување и заоѓање (без разлика дали изгледала светла и јасна или затемнета) се сметало дека има астролошка важност и на тој начин била предмет на систематско набљудување и интензивен интерес. Така, Сириус, повеќе од која било друга ѕвезда, била забележана и снимена додека била блиску до хоризонтот. Други современи култури, како што е кинеската, без оваа традиција, ја запишале Сириус само како бела.

== Набљудување ==
[[Податотека:Hubble_heic0206j.jpg|десно|мини| Сириус (''долу'') и соѕвездието [[Орион (соѕвездие)|Орион]] (''десно''). Трите најсветли ѕвезди на оваа слика - Сириус, [[Бетелгез]] (''горе десно'') и [[Прокион]] (''горе лево'') - го формираат Зимскиот триаголник. Светлата ѕвезда во горниот центар е [[Алхена]], која формира астеризам во облик на крст со Зимскиот триаголник.]]
Со [[Привидна ѕвездена величина|привидна величина]] од −1,46, Сириус е најсветлата ѕвезда на ноќното небо, речиси двојно посветла од втората најсветла ѕвезда [[Канопус]]. Од [[Земја (планета)|Земјата]], Сириус секогаш изгледа потемна од [[Јупитер]] и [[Венера (планета)|Венера]], а во одредени моменти и потемна од [[Меркур (планета)|Меркур]] и [[Марс (планета)|Марс]].  Сириус е видлива речиси од секаде на Земјата, освен географските широчини северно од 73°N, и не се крева многу високо кога се гледа од некои северни градови (достигнувајќи само 13°&nbsp;над хоризонтот од [[Санкт Петербург]]).  Поради нејзината [[Деклинација (астрономија)|деклинација]] од приближно -17°, Сириус е кружна ѕвезда од географска ширина јужно од 73°С. Од [[Јужна Полутопка|јужната полутопка]] на почетокот на јули, Сириус може да се види и во вечерните часови каде што заоѓа по [[Сонце]]то и во утринските часови каде што изгрева пред Сонцето. Заедно со [[Прокион]] и [[Бетелгез]], Сириус формира едно од трите [[Теме (геометрија)|темиња]] на Зимскиот триаголник за набљудувачите на [[Северна полутопка|северната полутопка]].

Сириус може да се набљудува на дневна светлина со голо око под соодветни услови. Идеално, небото треба да биде многу ведро, а набљудувачот треба да е на голема надморска височина, ѕвездата да минува над главата, а Сонцето ниско на хоризонтот. Овие услови за набљудување полесно се исполнуваат на [[Јужна Полутопка|јужната полутопка]], поради јужната деклинација на Сириус.

Орбиталното движење на двојниот систем на Сириус ги доведува двете ѕвезди до минимално аголно раздвојување од 3&nbsp;лачни секунди и максимум 11&nbsp;лачни секунди. При најблискиот пристап, предизвик за набљудување е да се разликува белото џуџе од нејзиниот посветлен придружник, за што е потребен телескоп со најмалку 300 мм и одлични услови за гледање. Откако се случил [[Апсида (астрономија)|периастрон]] во 1994 година, {{Efn|Две полни орбити од 50.09&nbsp;години по периастронската епоха од 1894.13 година дава датум 1994.31.}} парот се разделил, што го олеснува раздвојувањето со телескоп. [[Апсида (астрономија)|Апоастрон]] се случил во 2019 година, {{Efn|Две и пол 50,09&nbsp;годишни орбити по периастронската епоха од 1894.13 година дава датум 2019.34&nbsp;.}} но од гледна точка на Земјата, најголемото набљудувачко одвојување се случило во 2023 година, со аголна разделба од 11.333″.<ref name="DoubleStarDatabase">{{Наведена мрежна страница|url=https://www.stelledoppie.it/index2.php?iddoppia=27936|title=06451-1643 AGC 1AB (Sirio)|last=Sordiglioni, Gianluca|date=2016|work=Double Star Database|accessdate=17 April 2020}}</ref>

На растојание од 2,6&nbsp;парсеци (8.6светлосни години), системот Сириус содржи две од осумте [[Список на најблиски ѕвезди|најблиски ѕвезди]] до Сонцето и тој е петти најблизок ѕвезден систем до Сонцето. Оваа близина е главната причина за нејзината светлина, како и со другите блиски ѕвезди како што се [[Алфа Кентаур]], Прокион и Вега и за разлика од далечните, многу други сјајни суперџинови како Канопус, [[Ригел]] или Бетелгез (иако Канопус можеби е светол џин). Сè уште е околу 25 пати посветла од Сонцето. Најблиската голема соседна ѕвезда до Сириус е Прокион, со 1,61 парсеци (5,24светлосни години) далеку.  Вселенскиот брод ''Војаџер 2'', лансиран во 1977 година за да ги проучува четирите [[Џиновска планета|џиновски планети]] во Сончевиот систем, се очекува да помине во рок од 4.3 светлосни години на Сириус за приближно 296.000 години.<ref name="Angrum2005">{{cite web | last=Angrum | first=Andrea | date=25 August 2005 | url =http://voyager.jpl.nasa.gov/mission/interstellar.html | title=Interstellar Mission | publisher=NASA/JPL | access-date=7 May 2007}}</ref>

== Ѕвезден систем ==
[[Податотека:Orbit_Sirius_B_arcsec.png|мини|Орбитата на Сириус&nbsp;B околу А, како што се гледа од Земјата (коса елипса). Широката хоризонтална елипса ја покажува вистинската форма на орбитата (со произволна ориентација) како што би изгледала ако се гледа директно.]]
[[Податотека:Sirius_A_&_B_X-ray.jpg|десно|мини| Слика на опсерваторијата со рендгенски зраци Чандра на ѕвездениот систем Сириус, каде што шемата слична на шилеста се должи на структурата за поддршка за преносната решетка. Светлиот извор е Сириус&nbsp;В. Извор: НАСА/САО/ЦХЦ]]
Сириус е [[Двојна ѕвезда|двоен ѕвезден]] систем кој се состои од две бели ѕвезди кои орбитираат една околу друга со оддалеченост од околу 20 АЕ {{efn|Полуглавна оска во АЕ
 {{=}} {{sfrac|semimajor axis in seconds| parallax}} {{=}} {{sfrac|7.56″|0.37921}} {{=}} 19.8&nbsp;АЕ; бидејќи ексцентричноста е 0,6, растојанието флуктуира помеѓу 40% и 160% од тоа, приближно од 8 АЕ до 32 АЕ.}}(приближно растојание помеѓу Сонцето и [[Уран (планета)|Уран]]) и период од 50,1&nbsp;години. Посветлата компонента, наречена Сириус&nbsp;А, е ѕвезда од [[Главна низа|главната низа]] од спектрален тип A, со проценета површинска температура од 9.940&nbsp;[[Келвин|К]].<ref name="Adelman2004">{{cite conference | first=Saul J. | last=Adelman | title=The Physical Properties of normal A stars | book-title=Proceedings of the International Astronomical Union | pages=1–11 | publisher=Cambridge University Press | date= 8–13 July 2004 | volume=2004 | location=Poprad, Slovakia | bibcode=2004IAUS..224....1A |doi = 10.1017/S1743921304004314 | doi-access=free }}</ref> Нејзиниот придружник, Сириус&nbsp;В, е ѕвезда која веќе еволуирала од главната низа и станала бело џуџе. Моментално 10.000&nbsp;пати помалку прозрачна во визуелниот спектар, Сириус&nbsp;В некогаш била помасовна од двете. Староста на системот е проценета на 230 милиони години. На почетокот на својот живот, се смета дека биле две синкаво-бели ѕвезди кои орбитирале една околу друга во елипсовидна орбита на секои 9,1&nbsp;години. Системот емитира повисоко од очекуваното ниво на инфрацрвено зрачење, мерено од вселенската опсерваторија „Инфрацрвен астрономски сателит“. Ова може да биде показател за прашина во системот, што се смета за нешто невообичаено за двојна ѕвезда.<ref name="Backman1986">{{cite conference | first=D. E. | last=Backman | editor=Gillett, F. C. |editor2=Low, F. J. | title=IRAS observations of nearby main sequence stars and modeling of excess infrared emission | book-title=Proceedings, 6th Topical Meetings and Workshop on Cosmic Dust and Space Debris | publisher=COSPAR and IAF | date=30 June – 11 July 1986 | volume=6 | issue=7 | pages=43–46 | location=Toulouse, France | bibcode=1986AdSpR...6...43B | issn=0273-1177 |doi = 10.1016/0273-1177(86)90209-7 }}</ref> Сликата на опсерваторијата со рендгенски зраци Чандра ја прикажува Сириус В да го надмине својот партнер како извор на рендген.

Во 2015 година, Виган и неговите колеги го користеле телескопот VLT Survey за да бараат докази за подѕвездени придружници и успеале да го отфрлат присуството на џиновски планети 11&nbsp;пати помасивен од Јупитер на 0,5АЕ растојание од Сириус&nbsp;А, 6-7&nbsp;пати поголема од масата на Јупитер на 1–2АЕ растојание, и до околу 4&nbsp;пати поголема од масата на Јупитер на 10 АЕ растојание.<ref>{{Наведено списание|last=Vigan|first=A.|last2=Gry|first2=C.|last3=Salter|first3=G.|last4=Mesa|first4=D.|last5=Homeier|first5=D.|last6=Moutou|first6=C.|last7=Allard|first7=F.|year=2015|title=High-contrast imaging of Sirius&nbsp;A with VLT/SPHERE: looking for giant planets down to one astronomical unit|journal=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society|volume=454|issue=1|pages=129–143|arxiv=1509.00015|bibcode=2015MNRAS.454..129V|doi=10.1093/mnras/stv1928|doi-access=free}}</ref> Слично на тоа, Лукас и неговите колеги не откриле никакви придружници околу Сириус&nbsp;B.<ref>{{Наведено списание|last=Lucas|first=Miles|last2=Bottom|first2=Michael|last3=Ruane|first3=Garreth|last4=Ragland|first4=Sam|year=2022|title=An imaging search for post-main-sequence planets of Sirius&nbsp;B|journal=The Astronomical Journal|volume=163|issue=2|page=81|arxiv=2112.05234|bibcode=2022AJ....163...81L|doi=10.3847/1538-3881/ac4032|doi-access=free}}</ref>

=== Сириус A ===
[[Податотека:Sirius_A-Sun_comparison2.png|мини|Споредба на Сириус&nbsp;А и Сонцето, до размер и релативна површинска осветленост]]
Сириус&nbsp;А, позната и како Кучешка ѕвезда, има маса од {{Сончева маса|2.063}}.    Полупречникот на оваа ѕвезда е измерен со астрономски интерферометар, давајќи проценет аголен пречник од 5,936±0,016&nbsp;мас. Проектираното [[ѕвездено вртење]] е релативно мало, 16км/сек, што не предизвикува некое значително израмнување на неговиот диск.  Ова е во голема разлика со [[Вега]] со слична големина, која ротира со многу побрзо, 274км/сек, и се испакнати видно околу својот екватор.<ref name="Aufdenberg2006">{{cite journal | last1=Aufdenberg | first1=J.P. | last2=Ridgway | first2=S.T. | title=First results from the CHARA Array: VII. Long-Baseline Interferometric Measurements of Vega Consistent with a Pole-On, Rapidly Rotating Star? | journal=Astrophysical Journal | date=2006 | volume=645 | issue=1 | pages=664–675 | url=http://www.chara.gsu.edu/CHARA/Papers/Paper6.pdf | access-date=9 November 2007 | doi=10.1086/504149 | bibcode=2006ApJ...645..664A | arxiv=astro-ph/0603327 | s2cid=13501650 | display-authors=etal | url-status=dead | archive-url=https://web.archive.org/web/20070715181809/http://www.chara.gsu.edu/CHARA/Papers/Paper6.pdf | archive-date=15 July 2007 }}</ref> На површината на Сириус е откриено слабо [[магнетно поле]].

Ѕвездените модели сугерираат дека ѕвездата настанала за време на колапсот на [[молекуларен облак]] и дека по 10&nbsp;милиони години, нејзиното внатрешно производство на енергија потполно потекнува од јадрени реакции. Јадрото станало [[Струевит слој|конвективно]] и го користело јаглеродно-азотно-кислородниот циклус за производство на енергија. Се пресметува дека Сириус&nbsp;А целосно ќе ги исцрпи резервите на водород во нејзиното јадро во рок од милијарда ({{10^|9}} )&nbsp;години од нејзиното формирање, а потоа ќе еволуира далеку од главната низа.  Ќе помине низ сцената на [[црвен џин]] и на крајот ќе стане бело џуџе.

Сириус&nbsp;А е класифицирана како {{Безпрелом|[[Ам-ѕвезда]],}} бидејќи спектарот покажува длабоки металични [[Спектрална линија|спектрални линии]],  што укажува на подобрување на нејзините површински слоеви во елементи потешки од хелиумот, како што е железото. Спектралниот тип бил пријавен како {{Безпрелом|A0mA1 Va,}} што покажува дека би била класифициран како A1 од линиите на водород и хелиум, но A0 од металичните линии што предизвикуваат да се групира со ам ѕвезди. Во споредба со Сонцето, процентот на железо во атмосферата на Сириус, во однос на водородот е даден со <math chem="">\textstyle\ \left[\frac{\ce{Fe}}{\ce{H}}\right] = 0.5\ ,</math>  што значи дека железото има 316% изобилство како во атмосферата на Сонцето. Високата површинска содржина на метални елементи веројатно нема да биде вистина за целата ѕвезда; попрво железниот врв и тешките метали радијативно се левитираат кон површината.

=== Сириус В ===
[[Податотека:Sirius_B-Earth_comparison2.png|мини|Споредба на големината на Сириус В и Земјата]]
Сириус&nbsp;В, исто така позната како Мала кучешка ѕвезда, е една од најмасивните познати [[Бело џуџе|бели џуџиња]]. Со маса од {{Сончева маса|1.02}}, таа е речиси двојно повеќе {{Сончева маса|0.5–0.6}} просек. Оваа маса е спакувана во волумен приближно еднаков на Земјиниот. Денешната температура на површината е 25.200&nbsp;K. Бидејќи нема внатрешен извор на топлина, Сириус&nbsp;B постојано ќе се лади бидејќи преостанатата топлина ќе се зрачи во вселената во текот на следните две милијарди години.

Бело џуџе се формира откако ѕвезда еволуирала од главната низа, а потоа поминала низ фаза на [[црвен џин]]. Ова се случило кога Сириус В била помалку од половина од својата сегашна возраст, пред околу 120 милиони години. Оригиналната ѕвезда имала околу {{Сончева маса|5}}   и била [[Ѕвездена класификација|ѕвезда од типот Б]] (најверојатно B5V за {{Сончева маса|5}}), кога сè уште била на главната низа, потенцијално гори околу 600-1200 пати повеќе светлечки од сонцето. Додека минувала низ сцената на црвениот џин, Сириус&nbsp;В можеби ја збогатила [[металичност]]а на својот придружник, објаснувајќи ја многу високата [[металичност]] на Сириус&nbsp;А.

Оваа ѕвезда е првенствено составена од смеса на јаглерод-кислород која е генерирана со фузија на хелиум во ѕвездата-предок. Ова е обложено со обвивка од полесни елементи, при што материјалите се сегрегираат по маса поради високата површинска гравитација. Надворешната атмосфера на Сириус&nbsp;В денес е речиси чист водород - елементот со најмала маса - и нема други елементи во нејзиниот спектар.

Иако Сириус A и В сочинуваат бинарен систем кој потсетува на оние што можат да бидат подложени на супернова од типот Ia, се верува дека двете ѕвезди се премногу оддалечени една од друга за таа да се појави, дури и доколку Сириус A прерасне во [[црвен џин]]. [[Нова]], сепак, можеби е возможно.<ref>{{Наведена мрежна страница|url=https://www.researchgate.net/post/Could_The_Star_Sirius_B_Undergo_A_Nova|title=Could the star Sirius B undergo a nova?|last=Ahmad|first=Pervaiz|last2=Weis|first2=Kerstin|date=January 2021|work=[[ResearchGate]]|accessdate=23 July 2024}}</ref> 

=== Очигледна трета ѕвезда ===
Од 1894 година, привремено биле забележани неправилности во орбитите на Сириус&nbsp;А и В со привидна периодичност од 6–6,4&nbsp;години. Проучувањето од 1995 година заклучило дека таков придружник веројатно постои, со маса од приближно 0,05&nbsp;Сончева маса - мало [[црвено џуџе]] или големо [[кафеаво џуџе]], со привидна величина повеќе од 15 и помалку од 3 лачни секунди од Сириус A.

Во 2017 година, попрецизните астрометриски набљудувања од вселенскиот телескоп Хабл го отфрлиле постоењето на ѕвездена маса со големина на Сириус&nbsp;C, додека сè уште дозволува кандидат за подѕвездена маса како што е [[Кафеаво џуџе|кафеавото џуџе]] со помала маса. Проучувањето од 1995 година предвидело астрометриско движење од околу 90&nbsp;маса (0,09&nbsp;лачна секунда), но Хабл не можел да открие каква било аномалија на место со точност од 5&nbsp;маса (0,005&nbsp;arcsec). Ова отфрлило било какви објекти кои орбитираат околу Сириус&nbsp;А со повеќе од 0,033&nbsp;Сончева маса (35&nbsp;Маси на Јупитер) во 0,5&nbsp;години и 0,014 (15 маси на Јупитер) во 2&nbsp;години. Проучувањето исто така можело да отфрли какви било придружници на Сириус&nbsp;В со повеќе од 0,024&nbsp;Сончева маса (25&nbsp;Маси на Јупитер) орбитираат во 0,5&nbsp;година и 0,0095 (10&nbsp;Маси на Јупитер) орбитираат во 1.8&nbsp;години. Ефикасно, речиси сигурно нема дополнителни тела во системот Сириус поголеми од мало кафеаво џуџе или голема вонсончева планета.<ref name="siriusCruledout">{{Наведени вести|url=https://www.drewexmachina.com/2017/04/06/new-hubble-observations-of-the-sirius-system/|title=New Hubble observations of the Sirius system|last=Andrew|first=le&nbsp;Page|date=6 April 2017|work=drewexmachina.com|access-date=21 March 2018}}</ref>

=== Членство во ѕвезденото јато ===
Во 1909 година, [[Ејнар Херцшпрунг]] бил првиот што сугерирал дека Сириус е член на Групата за движење на Голема Мечка, врз основа на неговите набљудувања на движењата на системот низ небото. Групата Голема Мечка е сет од 220&nbsp;ѕвезди кои делат заедничко движење низ вселената. Некогаш била член на [[Расеано ѕвездено јато|расеано јато]], но оттогаш станало гравитациски неограничено од кластерот. Анализите во 2003 и 2005 година покажале дека членството на Сириус во групата е сомнително: Групата Голема Мечка има проценета возраст од 500 ± 100 милиони години, додека Сириус, со металичност слична на онаа на Сонцето, има возраст што е само половина од ова, што ја прави премногу млада за да припаѓа на групата. Наместо тоа, Сириус може да биде член на предложеното суперкластер Сириус, заедно со други расфрлани ѕвезди како што се Бета Кочијаш, Алфа Северна Круна, Бета Пехар, Бета Еридан и Бета Змија. Ова би било едно од трите големи јата лоцирани на растојание од 500 светлосни години на Сонцето. Другите две се Хјадите и [[Плејади (ѕвездено јато)|Плејадите]], и секое од овие јата се состои од стотици ѕвезди.

=== Далечно ѕвездено јато ===
Во 2017 година, масивно ѕвездено јато било откриено на само 10 лачни минути од Сириус, што направило двете да изгледаат визуелно блиску една до друга кога се гледаат од гледна точка на Земјата, откриени е за време на статистичка анализа на податоците на Гаја. Јатото е повеќе од илјада пати подалеку од ѕвездениот систем, но со оглед на неговата големина сè уште се појавува со светлинска величина 8,3.<ref>{{Наведено списание|last=Koposov|first=Sergey E.|last2=Belokurov|first2=V.|last3=Torrealba|first3=G.|year=2017|title=Gaia&nbsp;1 and 2. A pair of new galactic star clusters|journal=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society|volume=470|issue=3|pages=2702–2709|arxiv=1702.01122|bibcode=2017MNRAS.470.2702K|doi=10.1093/mnras/stx1182|doi-access=free}}</ref>

== Етимологија ==
[[Податотека:Sopdet.svg|десно|мини| Слика на Сопдет, египетска божица на Сириус и плодноста на [[Нил]], сликана со ѕвезда на нејзината глава]]
Правилното име „Сириус“ доаѓа од латинското ''Sīrius'', од [[Старогрчки јазик|старогрчкото]] {{Мпром|Σείριος}} (''Seirios'', „блескав“).  Самиот грчки збор можеби бил увезен од друго место пред [[Архајски период|архајскиот период]], еден авторитет сугерирал врска со египетскиот бог [[Озирис]]. Најраната забележана употреба на името датира од 7 век п.н.е. во поетското дело на [[Хесиод]] ''„Дела и дни''“.  Во 2016 година, [[Меѓународен астрономски сојуз|Меѓународниот астрономски сојуз]] организирал Работна група за имиња на ѕвезди (РГИЅ) <ref name="WGSN">{{Наведена мрежна страница|url=https://www.iau.org/science/scientific_bodies/working_groups/280/|title=IAU Working Group on Star Names (WGSN)|accessdate=22 May 2016}}</ref> за да ги каталогизира и стандардизира соодветните имиња за ѕвездите. Првиот билтен на РГИЅ од јули&nbsp;2016 година <ref name="WGSN1">{{Наведена мрежна страница|url=http://www.pas.rochester.edu/~emamajek/WGSN/WGSN_bulletin1.pdf|title=Bulletin of the IAU Working Group on Star Names|id=No.&nbsp;1|accessdate=28 July 2016}}</ref> вклучувал табела со првите две групи на имиња одобрени од РГИЅ, која вклучувала ''Сириус'' за ѕвездата α Големо Куче А. Денес е внесена во Каталогот на имиња на ѕвезди на [[Меѓународен астрономски сојуз|Меѓународниот астрономски сојуз]].<ref name="IAU-CSN">{{Наведена мрежна страница|url=http://www.pas.rochester.edu/~emamajek/WGSN/IAU-CSN.txt|title=IAU Catalog of Star Names|format=plain text|accessdate=28 July 2016}}</ref>

Сириус има над 50&nbsp;други приложени ознаки и имиња. Во есејот на [[Џефри Чосер]], ''Трактат за астролабот'', го носи името ''Алхабор'' и е прикажана со глава на куче. Ова име е широко користено кај средновековните [[астролаб]]и од Западна Европа.<ref name="gingerich">{{Наведено списание|last=Gingerich|first=O.|year=1987|title=Zoomorphic astrolabes and the introduction of Arabic star names into Europe|journal=Annals of the New York Academy of Sciences|volume=500|issue=1|pages=89–104|bibcode=1987NYASA.500...89G|doi=10.1111/j.1749-6632.1987.tb37197.x}}</ref> На [[санскрит]] е позната како ''Мргавјада'' „ловец на елени“, или ''Лубдака'' „ловец“. Како Мргавјада, ѕвездата ја претставува Рудра (Шива).   Ѕвездата се нарекува ''Макарајоти'' на [[Малајалски јазик|малајалски]] и има религиозно значење за аџискиот центар Сабаримала.  Во [[Скандинавија]], ѕвездата била позната како ''Локабрена'' („горење направено од Локи“, или „факелот на Локи“).  Во [[астрологија]]та на [[Среден век|средниот век]], Сириус бил бехенска фиксна ѕвезда, поврзана со берил и [[смрека]]. Нејзиниот астролошки симбол [[Податотека:Sirius_-_Agrippa.png]]  бил наведен од [[Хајнрих Корнелиус Агрипа]].<ref name="Agrippa1533">{{cite book | first=Heinrich Cornelius | last=Agrippa | date=1533 | title=De Occulta Philosophia | publisher=BRILL | isbn=90-04-09421-0 }}</ref>

== Културно значење ==
Многу култури историски и придавале посебно значење на Сириус, особено во однос на [[Куче|кучињата]]. Честопати колоквијално се нарекува „Кучешка ѕвезда“ како најсветлата ѕвезда на [[Големо Куче (соѕвездие)|Големо Куче]], соѕвездие „Големо куче“. Големо куче била класично прикажана како куче на Орион. Античките Грци мислеле дека еманациите на Сириус може негативно да влијаат на кучињата, правејќи ги да се однесуваат ненормално за време на „кучешките денови“, најтоплите денови во летото. Кај Римјаните овие денови биле познати како {{Јаз|la|dies caniculares}}, а ѕвездата Сириус ја викале Каникула, „мало куче“. Се сметало дека прекумерното задишување на кучињата на топло време ги става на ризик од сушење и болести. Во екстремни случаи, кучето кое пени може да има беснило, кое може да ги зарази и убие луѓето што ги каснале. [[Хомер]], во ''[[Илијада]]'', го опишува пристапот на [[Ахил]] кон [[Троја]] со овие зборови: 
{{Цитат|<poem>
Сириус се издигнува доцна на темно, течно небо
Во летните ноќи, ѕвезда на ѕвездите,
Кучето на Орион го нарекуваат, најсветло
Од сè, но зол предзнак, што носи топлина
И трески до страданото човештво.
</poem>}}
Во еден малку потврден грчки мит, богот-ѕвезда што го олицетворувал Сириус се заљубил во божицата на плодноста по име Опора, но тој не можел да ја има. Така тој започнал да гори жешко, предизвикувајќи ги луѓето да страдаат, кои се молеле на боговите. Богот на северниот ветер, Бореас, го решил проблемот со наредба на своите синови да ја предадат Опора на Сириус, додека тој ја разладувал земјата со експлозии на сопствениот студен ветер.<ref>{{Наведена енциклопедија|location=[[Kiel]]|access-date=June 20, 2023}}</ref><ref>{{Наведено списание|last=Arnott|first=William Geoffrey|author-link=W. Geoffrey Arnott|date=1955|title=A Note on Alexis' Opora|url=http://www.jstor.org/stable/41243800|journal=Rheinisches Museum für Philologie|volume=98|pages=312–15|jstor=41243800|access-date=20 June 2023}}</ref>

Во иранската митологија, особено во персиската митологија и во [[Зороастризам|зороастризмот]], античката религија на [[Иран|Персија]], Сириус се појавува како ''Тиштрија'' и се почитува како божество што создава дожд (Тиштар на новата персиска поезија). Покрај пасуси во светите текстови на [[Авеста]], [[Авестиски јазик|авестскиот]] јазик ''Тишрја'' проследен со верзијата ''Тир'' на среден и нов персиски е исто така прикажан во [[Персиска книжевност|персискиот]] еп ''Шахнаме'' на [[Фирдуси|Фердуси]]. Поради концептот на [[Јазата|јазатите]], сили кои се „достојни за обожување“, Тиштрија е божество на дождот и плодноста и антагонист на апаоша, демонот на сушата. Во оваа борба, Тиштрија е прикажан како бел коњ.<ref>{{Наведена книга|title=Avesta. Kohantarin Sorōdhāye Irāniān|last=Doostkhah, Jalil|date=1996|publisher=Morvarid Publications|isbn=964-6026-17-6|location=Tehran}}</ref><ref>{{Наведена книга|title=Pahlavi Texts|last=West, E. W.|date=1895–1910|publisher=Routledge Curzon, 2004|isbn=0-7007-1544-4}}</ref><ref>{{Наведена книга|title=Encyclopaedia of Ancient Iran|last=Razi, Hashem|date=2002|publisher=Sokhan Publications|isbn=964-372-027-6|location=Tehran}}</ref><ref>{{Наведена книга|title=Shahnameh e Ferdowsi|last=Ferdowsi, A.|publisher=Bank Melli Iran Publications, 2003|isbn=964-93135-3-2}}</ref>

Во кинеската астрономија, Сириус е познат како ѕвезда на „небесниот волк“ (天狼 , [[Пинјин|кинеска романизација]]: Tiānláng; јапонска романизација: Tenrō; корејски и романизација: 천랑 /Чеонранг). Многу народи меѓу домородните народи на [[Северна Америка]], исто така, го поврзувале Сириус со кучиња; Сери и Тохоно Одам од југозапад ја забележуваат ѕвездата како куче што следи планински овци, додека црноногашот ја нарекол „Кучешко лице“. [[Чероки|Чироки]] ја споил Сириус со [[Антарес]] како чувар на кучешка ѕвезда на двата краја на „Патот на душите“. Панвите од Небраска имале неколку здруженија; племето Волци (Скиди) ја препознавале како „Ѕвезда на Волкот“, додека другите гранки ја познавале како „Ѕвезда на Којотот“. Понатаму на север, Инуитите на Алјаска на [[Берингов Проток|Беринговиот Проток]] ја нарекле „Месечево куче“.

Неколку култури, исто така, ја поврзувале ѕвездата со лак и стрели. Древните Кинези визуелизирале голем лак и стрела низ јужното небо, формирани од соѕвездијата [[Крма (соѕвездие)|Крма]] и Големо Куче. Во ова, врвот на стрелката е насочен кон волкот Сириус. Слична асоцијација е прикажана во храмот на Хатор во Дендера, каде што божицата Сатет ја нацртала својата стрела кон [[Хатор]] (Сириус). Позната како „Тир“, ѕвездата била прикажана како самата стрела во подоцнежната персиска култура.

Сириус се споменува во ''[[Сура]]'', ''Ен-Неџм'' („Ѕвездата“), од [[Куран]]от, каде што е дадено име {{Јаз|ar|الشِّعْرَى}} (транслитерација: ''aš-ši'rā'' или ''ash-shira'' ; водачот). Ајетот гласи: „ {{Јаз|ar|وأنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى}} „Дека Тој е Господарот на Сириус (Моќната ѕвезда).“ (Ен-Неџм:49)  Ибн Катир рекол во својот коментар „дека тоа е светлата ѕвезда, наречена Мирзам ел-Џеуза (Сириус), што ја обожуваше група Арапи“  Алтернативното име ''Ашере'', користено од [[Јохан Бајер]], потекнува од тука. 
[[Податотека:Sirius_Midnight_Culmination_New_Year_2022.png|мини|Сириус ,полноќна кулминација на Нова Година 2022 година локално сончево време <ref name="EarthSky2017">{{Наведена мрежна страница|url=https://earthsky.org/tonight/brightest-stars-midnight-culmination-new-years-eve|title=Sirius midnight culmination New Years Eve|date=31 December 2017|accessdate=5 January 2022}}</ref>]]
Во [[теозофија]]та, се верува дека ''Седумте ѕвезди на Плејадите'' ја пренесуваат духовната енергија на Седумте зраци од ''Галактичкиот логос'' до ''Седумте ѕвезди на [[Голема Мечка (соѕвездие)|Големата Мечка]]'', потоа до Сириус. Од таму е испратена преку Сонцето до богот на Земјата ( [[Sanat Kumara|Санат Кумара]]), и на крајот преку седумте Господари на седумте зраци до човечкиот род.

Полноќната кулминација на Сириус на северната полутопка се совпаѓа со почетокот на Новата година според [[Грегоријански календар|Грегоријанскиот календар]] во текот на децениите околу 2000 година. Со текот на годините, нејзината полноќна кулминација се движи бавно, поради комбинацијата на [[Сопствено движење|правилното движење]] на ѕвездата и прецесијата на рамнодениците. Во времето на воведувањето на Грегоријанскиот календар во 1582 година, нејзината кулминација се случила 17 минути пред полноќ во новата година под претпоставка за постојано движење. Според Ричард Хинкли Ален <ref name="Allen1899p125">{{Наведена книга|url=https://archive.org/details/starnamesandthe00allegoog/page/125/mode/2up|title=Star-names and Their Meanings|last=Allen, Richard Hinckley|publisher=G.E. Stechert|year=1899|page=125|quote=The culmination of this star at midnight was celebrated in the great temple of Ceres at Eleusis}}</ref> нејзината полноќна кулминација била прославена во храмот на Деметра во Елевсида.

=== Догони ===
Народот Догони е етничка група во [[Мали]], Западна Африка, за која некои истражувачи велат дека имаат традиционално астрономско знаење за Сириус, кое вообичаено би се сметало за невозможно без употреба на телескопи. Според Марсел Гриуле, тие знаеле за педесетгодишниот орбитален период на Сириус и нејзиниот  придружник пред западните астрономи.<ref>{{Наведена книга|title=Conversations with Ogotemmeli: An Introduction to Dogon Religious Ideas|last=Griaule|first=Marcel|publisher=International African Institute|year=1965|isbn=0-19-519821-2}}</ref><ref>{{Наведена книга|title=The Pale Fox|last=Griaule|first=Marcel|last2=Dieterlen|first2=Germaine|publisher=Institut d'Ethnologie|year=1965}}</ref>

Се појавиле сомнежи за валидноста на работата на Гриоле и Дитерлајн.<ref>{{Наведена мрежна страница|url=http://www.ramtops.co.uk/dogon.html|title=The Dogon Revisited|last=Bernard R. Ortiz de Montellano|archive-url=https://web.archive.org/web/20130216045735/http://www.ramtops.co.uk/dogon.html|archive-date=16 February 2013|accessdate=13 October 2007}}</ref><ref name="coppens">{{Наведена мрежна страница|url=http://www.philipcoppens.com/dogonshame.html|title=Dogon Shame|last=Philip Coppens|authorlink=Philip Coppens (author)|archive-url=https://web.archive.org/web/20121227102555/http://www.philipcoppens.com/dogonshame.html|archive-date=27 December 2012|accessdate=13 October 2007}}</ref> Во 1991 година, антропологот Волтер ван Бик заклучил за Догоните дека: „Иако тие зборуваат за ''сигу толо'' [за што Гриул тврдел дека Догоните го нарекувале како Сириус] тие целосно не се согласуваат едни со други за која ѕвезда се мисли; за некои таа е невидлива Ѕвезда што треба да се издигне за да го објави ''сигу'' [фестивалот], за друга е Венера која, преку различна позиција, се појавува како ''сигу толо'', сепак, сите се согласуваат дека дознале за ѕвездата од Гриуле.<ref>{{Наведено списание|last=van Beek|first=W.&nbsp;A.&nbsp;E.|last2=Bedaux|last3=Blier|last4=Bouju|last5=Crawford|last6=Douglas|last7=Lane|last8=Meillassoux|year=1991|title=Dogon Restudied: A Field Evaluation of the Work of Marcel Griaule|journal=Current Anthropology|volume=32|issue=2|pages=139–167|doi=10.1086/203932|jstor=2743641}}</ref> Според Ноа Брош културен трансфер на релативно современи астрономски информации можел да се случи во 1893 година, кога француска експедиција пристигнала во Централна Западна Африка за да го набљудува целосното затемнување на 16 април.<ref>{{Harvnb|Brosch|2008}}</ref>

=== Серерна религија ===
[[Податотека:Five_Pointed_Star_Lined.svg|мини| ''Јунир'', симбол на универзумот во Серерната религија <ref name="Gravrand">[[Henry Gravrand|Gravrand, Henry]], "La civilisation sereer : ''Pangool''", vol.</ref><ref name="Museum of Civilization">Clémentine Faïk-Nzuji Madiya, Canadian Museum of Civilization, Canadian Centre for Folk Culture Studies, International Centre for African Language, Literature and Tradition (Louvain, Belgium). {{ISBN|0-660-15965-1}}</ref>]]
Во религијата на Серерскиот народ од [[Сенегал]], [[Гамбија]] и [[Мавританија]], Сириус се нарекува ''Јунир'' од [[серерски јазик]] (и некои од говорителите на јазикот Кангин, кои сите се етнички Серци). Ѕвездата Сириус е една од најважните и најсветите ѕвезди во Серерна религиозна космологија и симболика. Серерските првосвештеници и свештенички (Saltigues <ref>Galvan, Dennis Charles, ''The State Must be our Master of Fire : How Peasants Craft Culturally Sustainable Development in Senegal'', Berkeley, University of California Press, (2004), pp. 86–135, {{ISBN|978-0-520-23591-5}}.</ref> ) ја графираат ''Јунир'' за да ги предвиди врнежите и да им овозможи на земјоделците да почнат да садат семиња. Во религиозната космологија на Серерите, таа е симбол на универзумот.<ref name="Gravrand"/><ref name="Museum of Civilization"/>

=== Современо значење ===
[[Податотека:Angular_map_of_fusors_around_Sol_within_9ly_(large).png|мини| Положбата на Сириус на радарска карта меѓу сите ѕвездени објекти или [[Ѕвезден систем|ѕвездени системи]] во рок од 9 светлосни години (сг) од центарот на мапата, Сонцето (Сол). Облиците на дијамант се нивните позиции внесени според [[Ректасцензија|десната воздигнување]] во [[часовен агол]] (означена на работ на референтниот диск на картата) и според нивната [[Деклинација (астрономија)|деклинација]]. Втората ознака го покажува растојанието на секој од Сол, при што [[Концентричност|концентричните]] кругови го означуваат растојанието во чекори од една сг.]]
Сириус се појавува на грбот на Универзитетот Мекквари, и е името на неговото стручно списание.<ref name="Macquarie2007">{{Наведена мрежна страница|url=http://www.mq.edu.au/about/naming.html|title=About Macquarie University — Naming of the University|date=2007|work=Macquarie University official website|publisher=Macquarie University|accessdate=27 December 2007}}</ref> Седум бродови на [[Кралска воена морнарица|Кралската морнарица]] се наречени HMS Сириус од 18 век, при што првиот бил предводник на [[Прва флота|Првата флота]] во [[Австралија]] во 1788 година.<ref name="Henderson1988">{{Наведена книга|title=The Sirius:Past and Present|vauthors=Henderson G, Stanbury M|publisher=Collins|year=1988|isbn=0-7322-2447-0|location=Sydney|page=38}}</ref> Кралската австралиска морнарица подоцна именувала брод HMAS Сириус во чест на предводникот.<ref name="RAN">{{Наведена мрежна страница|url=http://www.navy.gov.au/ships/sirius/|title=HMAS Sirius:Welcome Aboard|last=Royal Australian Navy|date=2006|work=Royal Australian Navy – Official Site|publisher=Commonwealth of Australia|accessdate=23 January 2008}}</ref> Американските бродови го вклучуваат USNS Сириус (T-AFS-8) како и модел на моноплан - Локхид Сириус, од кои првиот управувал [[Чарлс Линдберг]].<ref name="Lockheed">{{Наведена мрежна страница|url=https://airandspace.si.edu/collection-objects/lockheed-sirius-tingmissartoq-charles-lindbergh/nasm_A19600014000|title=Lockheed Sirius "Tingmissartoq", Charles A. Lindbergh|work=Smithsonian : [[National Air and Space Museum]]|publisher=Smithsonian Institution}}</ref> Името исто така било усвоено од [[Мицубиши]] како мотор на Мицубиши Сириус во 1980 година.<ref name="Mitsubishi2007">{{Наведена мрежна страница|url=http://www.mitsubishi-motors.co.za/featuresites/mm_history/Galant.asp|title=Mitsubishi Motors history|date=2007|work=Mitsubishi Motors – South Africa Official Website|publisher=Mercedes Benz|archive-url=https://web.archive.org/web/20071230102112/http://www.mitsubishi-motors.co.za/featuresites/mm_history/Galant.asp|archive-date=30 December 2007|accessdate=27 January 2008}}</ref> Името на [[Северна Америка|северноамериканската]] сателитска радио компанија ЦД Радио било променето во Сателитско радио „Сириус“ во ноември 1999 година, именувано по „најсветлата ѕвезда на ноќното небо“.<ref name="SiriusSatelliteRadio">{{Наведена мрежна страница|url=http://www.referenceforbusiness.com/history2/57/Sirius-Satellite-Radio-Inc.html|title=Sirius Satellite Radio, Inc. – Company Profile, Information, Business Description, History, Background Information on Sirius Satellite Radio, Inc.|publisher=Net Industries, LLC.|accessdate=22 January 2008}}</ref> Сириус е една од 27-те ѕвезди на [[Знаме на Бразил|знамето на Бразил]], каде што ја претставува државата [[Мато Гросо]].<ref name="Araujo2009">{{cite web|first=Paulo Araújo |last=Duarte |title=Astronomia na Bandeira Brasileira |publisher=Universidade Federal de Santa Catarina |url=http://www.cfh.ufsc.br/~planetar/textos/astroban.htm |access-date=9 July 2009 |url-status=dead |archive-url=https://web.archive.org/web/20080502120005/http://www.cfh.ufsc.br/~planetar/textos/astroban.htm |archive-date=2 May 2008 }}</ref>

Се тврди дека композиторот [[Карлхајнц Штокхаузен]], кој напишал дело наречено ''Сириус'', во неколку наврати рекол дека дошол од планета во системот Сириус.   За [[Карлхајнц Штокхаузен|Штокхаузен]], Сириус било „местото каде што музиката е највисока од вибрациите“ и каде што музиката била развиена на најсовршен начин.<ref>Michael Kurtz, ''Stockhausen. ''</ref>

Сириус била и предмет на поезија.  [[Данте Алигиери|Данте]] и [[Џон Милтон]] ја реферираат ѕвездата, а тоа е „моќната западна падната ѕвезда“ од „Кога јоргованите траат во дворот цветаат“ на [[Волт Витман]], додека песната на Тенисон <nowiki><i id="mwBLU">„Принцезата“</i></nowiki> ја опишува сцинтилацијата на ѕвездата:
{{Цитат|<poem>
...the fiery Sirius alters hue
And bickers into red and emerald.<ref>{{Cite book|last=Allen|first=Richard Hinckley|url=http://archive.org/details/starnamesandthe00allegoog|title=Star-names and their meanings|date=1899|publisher=G.E. Stechert|location=New York|pages=117–131|author-link=Richard Hinckley Allen}}</ref>
</poem>}}

== Белешки ==
{{Notelist}}

== Наводи ==
{{наводи}}

== Библиографија ==

* {{cite book |doi=10.1007/978-1-4020-8319-8_10 |title=Sirius Matters |series=Astrophysics and Space Science Library |year=2008 |last1=Brosch |first1=Noah |chapter=Sirius revealed – a synthesis of the information |volume=354 |pages=185–202 |isbn=978-1-4020-8318-1 }}
* {{cite book|last=Holberg|first=J.B.|url=https://books.google.com/books?id=CEk6SZQK0C0C|title=Sirius: Brightest Diamond in the Night Sky|date=2007|publisher=Praxis Publishing|location=Chichester, UK|isbn=978-0-387-48941-4}}
* {{cite book | title = The Morning Star Rises: An Account of Polynesian Astronomy | last = Makemson | first = Maud Worcester | date = 1941 | publisher = Yale University Press| bibcode = 1941msra.book.....M }}

== Надворешни врски ==
{{Wiktionary|dog days}}
{{Commons}}
* {{APOD |date=6 October 2000 |title=Sirius B in x-ray}}
* {{Cite web|date=28 November 2000|title=Sirius Matters: Alien Contact|url=https://chandra.harvard.edu/chronicle/0400/sirius_part2.html|access-date=21 March 2021|website=Chandra X-ray Center}}
* {{Cite web|last=Sankey|first=John|title=Getting Sirius About Time|url=http://www.johnsankey.ca/siriustime.html|access-date=21 March 2021|website=www.johnsankey.ca}}
* {{cite journal
 | last1=Barker | first1=Tho. | last2=Stukeley | first2=W.
 | title=Remarks on the Mutations of the Stars
 | journal=Philosophical Transactions
 | date=1760 | volume=51
 | pages=498–504
 | jstor=105393
 | doi=10.1098/rstl.1759.0049
 | url=https://zenodo.org/record/1432238
 | doi-access=free}}
{{Ѕвезди во Големо Куче}}

[[Категорија:TIC-објекти]]
[[Категорија:HIP-објекти]]
[[Категорија:HD-објекти]]
[[Категорија:Глизеови објекти]]
[[Категорија:Флемстидови објекти]]
[[Категорија:Тела од Бонскиот преглед]]
[[Категорија:HR-објекти]]
[[Категорија:Бајерови објекти]]
[[Категорија:Астрономски тела познати од стариот век]]
[[Категорија:Големо Куче (соѕвездие)]]
[[Категорија:Двојни ѕвезди]]
[[Категорија:Бели џуџиња]]
[[Категорија:Астрономски рендгенски извори]]
[[Категорија:Am-ѕвезди]]
[[Категорија:Ѕвезди од главната низа од типот A]]
[[Категорија:Статии со извори на кинески (zh)]]
[[Категорија:CS1 со писмо на кинески (zh)]]