Преглед на кодот на Тритон (месечина)

{{Infobox planet
| name               = Тритон 
| note               = yes
| mpc_name           = Нептун I
| pronounced         = {{IPAc-en|ˈ|t|r|aɪ|t|ən}}
| adjectives         = Тритонско <!--also used for Lake Triton, which per Lewis & Short is the same root--> ({{IPAc-en|t|r|aɪ|ˈ|t|oʊ|n|i|ə|n}})<ref>Robert Graves (1945) ''Hercules, My Shipmate''</ref>
| named_after        = [[Тритон (митологија)|Тритон]] 
| image              = Triton moon mosaic Voyager 2 (large).jpg
| image_size         = 300px
| caption            = {{longitem|Слика од ''[[Војаџер 2]]'' на тритоновата полутопка}}  
| discoverer         = [[Вилијам Ласел]]
| discovered         = 10 октомври 1846
| semimajor          = {{val|354759|u=км|fmt=commas}}
| eccentricity       = {{val|0.000016|fmt=none}}<ref name="neptuniansatfact">{{cite web
 |title       = Neptunian Satellite Fact Sheet
 |publisher   = NASA
 |author      = Williams, David R.
 |date        = November 23, 2006
 |url         = http://nssdc.gsfc.nasa.gov/planetary/factsheet/neptuniansatfact.html
 |access-date  = January 18, 2008
 |archive-url  = https://web.archive.org/web/20111020174353/http://nssdc.gsfc.nasa.gov/planetary/factsheet/neptuniansatfact.html
 |archive-date = October 20, 2011
 |url-status     = dead
 |df          = mdy-all
}}</ref>
| period             = {{val|5.876854|u=d|fmt=none}}<br/>([[Повратно движење|повратно]])<ref name="neptuniansatfact"/><ref name="NYT-20141105-DO">{{cite news |last=Overbye |first=Dennis |author-link=dennis Overbye |title=Bound for Pluto, Carrying Memories of Triton |url=https://www.nytimes.com/2014/11/05/science/bound-for-pluto-carrying-memories-of-triton.html |date=November 5, 2014 |work=[[New York Times]] |access-date=November 5, 2014 }}</ref>
| avg_speed          = 4.39 км/с{{efn|name=calculated|Пресметано врз основа на други параметри .}}
| inclination        = 129.812° (до [[еклиптика]])<br/>156.885° (до екваторот на Нептун)<ref name="JPL-SSD-Neptune">
{{cite web
 |author      = Jacobson, R. A. — AJ
 |date        = April 3, 2009
 |title       = Planetary Satellite Mean Orbital Parameters
 |work        = JPL satellite ephemeris
 |publisher   = [[JPL]] (Solar System Dynamics)
 |url         = http://ssd.jpl.nasa.gov/?sat_elem
 |access-date  = October 26, 2011
 |url-status     = dead
 |archive-url  = https://web.archive.org/web/20111014234918/http://ssd.jpl.nasa.gov/?sat_elem
 |archive-date = October 14, 2011
}}
</ref><ref name="Jacobson2009-AJ">
{{cite journal| doi = 10.1088/0004-6256/137/5/4322| last = Jacobson| first = R. A.| date = 3 April 2009| title = The Orbits of the Neptunian Satellites and the Orientation of the Pole of Neptune| journal = The Astronomical Journal| volume = 137| issue = 5| pages = 4322–4329| bibcode=2009AJ....137.4322J| doi-access = free}}
</ref><br/>129.608° (до орбитата на Нептун )
| satellite_of       = [[Нептун]]
| mean_radius        = {{val|1353.4|0.9|u=km|fmt=commas}}<ref name="JPL-SSD-sat_phys">
{{cite web
 |title=Planetary Satellite Physical Parameters 
 |publisher=[[JPL]] (Solar System Dynamics) 
 |url=http://ssd.jpl.nasa.gov/?sat_phys_par 
 |access-date=October 26, 2011 
 |archive-url=https://web.archive.org/web/20090814111752/http://ssd.jpl.nasa.gov/?sat_phys_par
 |archive-date=August 14, 2009
 |url-status=live
}}
</ref> ({{Earth radius|0.2122}})
| surface_area       = {{val|23018000|u=km2|fmt=commas}}<ref name="nSurfaceArea" group="lower-alpha"/>
| volume             = {{val|10384000000|u=km3|fmt=commas}}<ref name="nVolume" group="lower-alpha"/>
| mass               = {{val|2.1390|0.0028|e=22|u=kg}}<br/>({{val|0.00359|u=Земјини|fmt=none}})<ref name="nMass" group="lower-alpha"/>
| density            = {{val|2.061|u=g/cm3}}<ref name="JPL-SSD-sat_phys"/>
| surface_grav       = {{val|0.779|ul=m/s2}} ({{val|0.0794|u=[[G-force|''g'']]}}) (0.48 месечеви)<ref name="nSurfaceGravity" group="lower-alpha"/>
| escape_velocity    = {{val|1.455|u=km/s}}<ref name="nEscapeVelocity" group="lower-alpha"/>
| sidereal_day       = 5 д, 21 ч, 2&nbsp;мин, 53 сек.<ref name="EncycSolSys-Triton">
{{cite encyclopedia
| title = Encyclopedia of the Solar System
| chapter = Triton
| last1 = McKinnon
| first1 = William B.
| last2 = Kirk
| first2 = Randolph L.
| publisher = Elsevier
| date = 2014
| editor = Tilman Spohn
| editor2 = Doris Breuer
| editor3 = Torrence Johnson
| edition=3
| location = Amsterdam; Boston
| isbn = 978-0-12-416034-7
| pages = 861–882
| chapter-url = https://books.google.com/books?id=0bEMAwAAQBAJ&pg=PA861
}}
</ref>
| rotation           = [[синхроно вртење|синхроно]]
| axial_tilt         = 0 <ref name="AxialTilt" group="lower-alpha"/>
| albedo             = 0.76<ref name="JPL-SSD-sat_phys"/>
| magnitude          = 13.47<ref name="magnitude">{{cite web 
 |title=Classic Satellites of the Solar System 
 |url=http://www.oarval.org/ClasSaten.htm 
 |publisher=Observatorio ARVAL 
 |access-date=September 28, 2007 
 |archive-url=https://web.archive.org/web/20110709203915/http://www.oarval.org/ClasSaten.htm 
 |archive-date=July 9, 2011 
 |url-status=dead 
 }}</ref>
| abs_magnitude      = −1.2<<ref name="Fischer2006">
{{cite web
 |date        = February 12, 2006
 |title       = Kuiperoids & Scattered Objects
 |publisher   = Argelander-Institut für Astronomie
 |last        = Fischer
 |first       = Daniel
 |url         = http://www.astro.uni-bonn.de/~dfischer/planeten/jwd.html
 |access-date  = July 1, 2008
 |archive-url  = https://web.archive.org/web/20110926224219/http://www.astro.uni-bonn.de/~dfischer/planeten/jwd.html
 |archive-date = September 26, 2011
 |url-status     = dead
}}
</ref>
| single_temperature = {{cvt|38|K|C}}<ref name="EncycSolSys-Triton"/>
| atmosphere         = yes
| surface_pressure   = 1.4–1.9&nbsp;[[Паскал (единица)|Pa]]<ref name="EncycSolSys-Triton"/><br/>(1/{{val|70000|fmt=commas}} површинскиот притисок на Земјата )<ref name="solarsystemexploration">{{cite web 
 |url=http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Triton 
 |publisher=NASA 
 |access-date=September 21, 2007 
 |title=Neptune: Moons: Triton 
 |archive-url=https://web.archive.org/web/20111015074425/http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Triton 
 |archive-date=October 15, 2011 
 |url-status=dead 
 }}</ref>
| atmosphere_composition = траги од [[азот]]; [[метан]]<ref name="nature2">
{{Cite journal | doi = 10.1126/science.246.4936.1459| pmid = 17756000| title = Ultraviolet Spectrometer Observations of Neptune and Triton| journal = Science| volume = 246| issue = 4936| pages = 1459–66| year = 1989| last1 = Broadfoot | first1 = A. L.| last2 = Atreya | first2 = S. K.| last3 = Bertaux | first3 = J. L.| last4 = Blamont | first4 = J. E.| last5 = Dessler |author-link5=A. J. Dessler | first5 = A. J.| last6 = Donahue | first6 = T. M.| last7 = Forrester | first7 = W. T.| last8 = Hall | first8 = D. T.| last9 = Herbert | first9 = F.| last10 = Holberg | first10 = J. B.| last11 = Hunter | first11 = D. M.| last12 = Krasnopolsky | first12 = V. A.| last13 = Linick | first13 = S. |last14=Lunine |first14=Jonathan I.| last15 = McConnell | first15 = J. C.| last16 = Moos | first16 = H. W.| last17 = Sandel | first17 = B. R.| last18 = Schneider | first18 = N. M.| last19 = Shemansky | first19 = D. E.| last20 = Smith | first20 = G. R.| last21 = Strobel | first21 = D. F.| last22 = Yelle | first22 = R. V.| bibcode = 1989Sci...246.1459B| s2cid = 21809358}}
</ref>
}}
'''Тритон''' — најголемиот [[природен сателит]] на [[планета]]та [[Нептун]] и е првата [[Месечини на Нептун|нептунска месечина]] откриена на [[10 октомври]] [[1846]] година од [[Англичани|англискиот]] [[астроном]] [[Вилијам Ласел]]. Таа е единствената голема месечина во [[Сончев Систем|Сончевиот Систем]] со [[Повратно движење|повратна орбита]], орбита во насока спротивна од ротацијата на нејзината планета.<ref name="NYT-20141018-KC">{{Наведени вести|url=https://www.nytimes.com/2014/08/19/science/dark-spots-in-our-knowledge-of-neptune.html|title=Dark Spots in Our Knowledge of Neptune|last=Chang|first=Kenneth|date=18 October 2014|work=New York Times|access-date=21 October 2014}}</ref> Поради својата повратна орбита и составот сличен на [[Плутон]], се смета дека Тритон бил [[џуџеста планета]], заробена од [[Кајперов Појас|Кајперовиот Појас]].

Со 2,710 километри во пречник, таа е седмата по големина месечина во Сончевиот Систем, единствениот [[Месечини на Нептун|сателит на Нептун]] доволно масивен за да биде во [[хидростатичка рамнотежа]], втората по големина планетарна месечина во однос на нејзината примарна (по Земјината [[Месечина]]) и поголем од [[Плутон (џуџеста планета)|Плутон]]. Тритон е една од ретките месечини во [[Сончевиот Систем]] за кои се знае дека е геолошки активен (другите се [[јупитер]]овите [[Ија (месечина)|Ија]] и [[Европа (месечина)|Европа]] и [[Сатурн (планета)|сатурновите]] [[Енкелад (месечина)|Енкелад]] и [[Титан (месечина)|Титан]]). Како последица на тоа, неговата површина е релативно млада, со неколку очигледни кратери. Сложените [[криовулкан]]ски и [[тектоника|тектонски]] терени укажуваат на сложена геолошка историја.

Тритон има површина од претежно замрзнат [[азот]], претежно водена-ледена кора, ледена обвивка и значително јадро од карпи и метал. Јадрото сочинува две третини од неговата вкупна маса. Просечната густина е {{Вред|2.061}},  рефлектирајќи состав од приближно 15-35% воден мраз.

За време на неговото прелетување покрај Тритон во [[1989]] година, ''[[Војаџер 2]]'' открил температури на површината од 38 К (-235&nbsp;°C), а исто така открил и активни [[гејзер]]и кои еруптираат сублимиран азотен гас, придонесувајќи за слаба азотна атмосфера помалку од{{Дроп|70,000}} притисок на атмосферата на Земјата на морско ниво. ''Војаџер 2'' останува единственото вселенско летало што го посетил Тритон.<ref>{{Наведена мрежна страница|url=https://solarsystem.nasa.gov/moons/neptune-moons/triton/in-depth|title=In Depth {{!}} Triton|work=NASA Solar System Exploration|accessdate=2020-02-08|quote=NASA's Voyager 2―единственото вселенско летало кое прелета покрај Нептун и Тритон - пронајдени температури на површината од -391 степени целзиусови степени. За време на неговото прелетување во 1989 година, Војаџер 2 исто така откри дека Тритон има активни гејзери, што го прави една од ретките геолошки активни месечини во нашиот Сончев Систем.|archive-date=2018-08-17|archive-url=https://web.archive.org/web/20180817014136/https://solarsystem.nasa.gov/moons/neptune-moons/triton/in-depth|url-status=dead}}</ref> Бидејќи [[Вселенска сонда|сондата]] можела да проучува само околу 40% од површината на месечината, предложени се идни мисии за повторно разгледување на системот на [[Нептун]] со фокус на Тритон.

== Откривање и именување ==
[[Податотека:William_Lassell.jpg|лево|мини|211x211пкс| Вилијам Ласел, откривачот на Тритон]]
Тритон бил откриен од британскиот [[астроном]] [[Вилијам Ласел]] на [[10 октомври]] [[1846]] година, само 17&nbsp;денови по [[откривање на Нептун|откривањето на Нептун]]. Кога [[Џон Хершел]] ја добил веста за откритието на Нептун, му напишал на Ласел предлагајќи да бара можни месечини. Ласел го сторил тоа и го открил Тритон осум дена подоцна. Ласел, исто така, тврдел одреден период дека открил прстени, иако подоцна било потврдено дека Нептун има [[Нептунови прстени|прстени]], и дека тие се толку слаби и темни што не е веродостојно дека тој навистина ги видел. Пивовар по занает, Ласел го забелелжал Тритон со неговиот самоизграден ~61с рефлектирачки телескоп од метално огледало со отвор (исто така познат како рефлектор со „два стапки“).<ref name=":0">{{Наведена мрежна страница|url=http://www.royalobservatorygreenwich.org/articles.php?article=1046|title=The Royal Observatory Greenwich – where east meets west: Telescope: The Lassell 2-foot Reflector (1847)|work=www.royalobservatorygreenwich.org|accessdate=2019-11-28}}</ref> Овој телескоп подоцна бил дониран на [[Гриничка опсерваторија|Кралската опсерваторија во Гринич]] во 1880-тите, но на крајот бил демонтиран.<ref name=":0" />

Тритон е именуван по грчкиот морски бог [[Тритон (митологија)|Тритон]] (''Τρίτων''), син на [[Посејдон]] (грчкиот бог што одговара на римскиот [[Нептун (митологија)|Нептун]]). Името првпат било предложено од [[Камил Фламарион]] во неговата книга ''Astronomie Populaire од'' 1880 година, и официјално било усвоено многу децении подоцна. Сè до откривањето на втората месечина [[Нереида (месечина)|Нереида]] во [[1949]] година, Тритон најчесто се нарекувал „''сателитот на Нептун''“. Ласел не го именувал сопственото откритие; тој подоцна успешно го предложил името [[Хиперион (месечина)|Хиперион]], претходно избрано од [[Џон Хершел]], за осмата месечина на [[Сатурн (планета)|Сатурн]] кога ја открил.

== Орбита и ротација ==
[[Податотека:Triton_orbit_&_Neptune.png|мини|300x300пкс|Орбитата на Тритон (црвена) е [[Повратно движење|спротивна во насока]] и [[Наклон (орбита)|навалена −23°]] во споредба со типична [[Месечини на Нептун|орбита на Месечината]] (зелена) во рамнината на екваторот на Нептун.]]
Тритон е единствен меѓу сите големи месечини во [[Сончевиот Систем]] поради неговата [[Повратно движење|повратна орбита]] околу својата планета (т.е. орбитира во насока спротивна на ротацијата на планетата). Повеќето од надворешните [[неравилна месечина|неправилни месечини]] на [[Јупитер]] и [[Сатурн (планета)|Сатурн]], исто така, имаат повратни орбити, како и некои од надворешните месечини на [[Уран (планета)|Уран]]. Меѓутоа, сите овие месечини се многу пооддалечени од нивните примари и се мали во споредба; најголемиот од нив ([[Феба (месечина)|Феба]]) има само 8% од пречникот (и 0,03% од масата) на Тритон.

Орбитата на Тритон е поврзана со две навалувања, [[Осен наклон|наклонот]] на ротацијата на Нептун кон орбитата на Нептун, 30°, и наклонот на орбитата на Тритон кон ротацијата на Нептун, 157° (наклонот над 90° означува повратно движење). Орбитата на прецесите на Тритон напред во однос на ротацијата на Нептун со период од околу 678 Земјини години (4,1 нептунски), што неговата релативна наклонетост на орбитата варира помеѓу 127° и 173°. Тој наклон моментално е 130°; Орбитата на Тритон сега е блиску до нејзиното максимално отстапување од компланарноста со орбитата на Нептун.

Ротацијата на Тритон е плимно сврзана за да биде синхрона со неговата орбита околу Нептун: тој постојано го држи едното лице ориентирано кон планетата. Неговиот [[екватор]] е речиси точно порамнет со неговата орбитална рамнина. Во моментов, вртежната оска на Тритон е околу 40° од [[Орбитална рамнина|орбиталната рамнина]] на Нептун, и оттука во одреден момент во текот на годината на Нептун, секој пол покажува прилично блиску до [[Сонце]]то, речиси како половите на [[Уран (планета)|Уран]]. Додека Нептун кружи околу [[Сонцето]], поларните области на Тритон се менуваат свртени кон Сонцето, што резултира со сезонски промени додека едниот пол, а потоа другиот, се движи кон сончевата светлина. Вакви промени биле забележани во [[2010]] година.

== Заробување ==
[[Податотека:Triton_Rotation_Movie.gif|мини|Анимација на Тритон]]
[[Податотека:Outersolarsystem_objectpositions_labels_comp.png|лево|мини| [[Кајперов Појас|Кајперовиот Појас]] (зелен), во периферијата на Сончевиот Систем, е местото каде што се смета од каде потекнува Тритон.]]
Месечините во повратни орбити не можат да се формираат во истиот регион на [[Настанок и развој на Сончевиот Систем|сончевата маглина]] како и планетите околу кои орбитираат, па затоа Тритон мора е од друго место. Затоа можеби потекнува од [[Кајперов Појас|Кајперовиот Појас]], прстен од мали ледени објекти кои се протегаат од внатрешноста на орбитата на Нептун до околу 50 [[AU]] од [[Сонцето]]. Се смета дека е точка на потекло за поголемиот дел од [[Комета|комети]] со краток период забележани од Земјата, појасот е исто така дом на неколку големи тела слични на планети, вклучувајќи го и [[Плутон (џуџеста планета)|Плутон]], кој сега е препознаен како најголем во популацијата на објекти од Кајперовиот Појас ([[плутино]]) заклучени во резонантните орбити со Нептун. Тритон е само малку поголем од [[Плутон]] и речиси идентичен во составот, што довело до хипотезата дека двете имаат заедничко потекло.

Предложеното заробување на Тритон може да објасни неколку одлики на нептунскиот систем, вклучувајќи ја екстремно [[Орбитално занесување|ексцентричната орбита]] на нептуновата месечина [[Нереида (месечина)|Нереида]] и недостатокот на месечини во споредба со другите [[Џиновска планета|џиновски планети]]. Првично ексцентричната орбита на Тритон би ги пресекла орбитите на неправилните месечини и би ги [[Растројување (астрономија)|нарушила]] оние на помалите редовни месечини, расејувајќи ги преку [[Гравитација|гравитациските]] интеракции.

Ексцентричната орбита на Тритон по заробувањето, исто така, би резултирала со плимно загревање на неговата внатрешност, што би можело да го одржува Тритон течен милијарда години; овој заклучок е поткрепен со докази за диференцијација во внатрешноста на Тритон. Овој извор на внатрешна топлина исчезна по синхроното вртење и кружењето на орбитата.

Предложени се два вида механизми за заробувањето на Тритон. За да биде гравитациски заробено од планета, телото што поминува мора да изгуби доволно енергија за да биде забавено до брзина помала од потребната за бегство. Раната теорија за тоа како Тритон можеби бил забавен била со судир со друг објект, или оној што минувал покрај Нептун (што е малку веројатно), или месечина или прото-месечина во орбитата околу Нептун (што е поверојатно).  Една понова хипотеза сугерира дека, пред неговото заробување, Тритон бил дел од бинарен систем. Кога овој систем наишол на Нептун, тој комуницирал на таков начин што системот се дисоцирал, при што еден дел од бинарното поле бил исфрлен, а другиот, Тритон, бил врзан за Нептун. Овој настан е поверојатен за помасивни придружници. Слични механизми се предложени за заробувањето на [[Марсови месечини|месечините]] на Марс.<ref>[https://ntrs.nasa.gov/archive/nasa/casi.ntrs.nasa.gov/20020038729.pdf "Origin of Martian Moons from Binary Asteroid Dissociation"], AAAS – 57725, American Association for Advancement of Science Annual Meeting 2002</ref> Оваа хипотеза е поддржана од неколку линии на докази, вклучувајќи ги и бинарните елементи кои се многу вообичаени кај големите објекти на Кајперовиот Појас. Настанот бил краток, но нежен, спасувајќи го Тритон од судир. Настаните како овој можеби биле вообичаени за време на формирањето на Нептун, или подоцна кога тој мигрирал нанадвор.

Сепак, симулациите во [[2017]] година покажале дека по заробувањето на Тритон и пред да се намали неговата орбитална ексцентричност, тој веројатно се судрил со барем една друга месечина и предизвикал судири меѓу други месечини.<ref>{{Наведено списание|last=Raluca Rufu and [[Robin Canup]]|date=Nov 5, 2017|title=Triton's evolution with a primordial Neptunian satellite system|journal=The Astronomical Journal|volume=154|issue=5|pages=208|arxiv=1711.01581|bibcode=2017AJ....154..208R|doi=10.3847/1538-3881/aa9184|pmc=6476549|pmid=31019331}}</ref><ref>{{Наведено списание|date=Nov 18, 2017|title=Triton crashed into Neptune's moons|url=https://www.newscientist.com/article/mg23631521-900-neptunes-other-moons-were-normal-until-triton-crashed-the-party|journal=New Scientist|volume=236|issue=3152|page=16|bibcode=2017NewSc.236...16.|doi=10.1016/S0262-4079(17)32247-9}}</ref>

== Физички одлики ==
Тритон е седма по големина месечина и [[Список на тела во Сончевиот Систем по големина|шеснаесетти по големина објект]] во Сончевиот Систем и е скромно поголем од [[Џуџеста планета|џуџестите планети]] [[Плутон (џуџеста планета)|Плутон]] и [[Ерида (џуџеста планета)|Ерис]]. Содржи повеќе од 99,5% од целата маса позната дека кружи околу Нептун, вклучувајќи ги прстените на планетата и тринаесет други познати месечини,  и е исто така помасивна од сите познати месечини во [[Сончевиот Систем]].  Исто така, со пречник од 5,5% од оној на Нептун, таа е најголемата месечина на гасовит џин во однос на нејзината планета во однос на пречникот, иако Титан е поголем во однос на [[Сатурн]] во однос на масата. Има полупречник, густина (2,061 g/cm <sup>3</sup>), температура и хемиски состав слични на оние на [[Плутон (џуџеста планета)|Плутон]].

Тритоновата површина е покриена со транспарентен слој на замрзнат азот. Само 40% од површината на Тритон е набљудувана и проучена, но можно е таа да е целосно покриена со толку тенок мразов слој од азотен. Како и на [[Плутон]], кората на Тритон се состои од 55% азотен мраз со други измешани мразови. [[Вода|Водениот]] мраз содржи 15-35%, а замрзнатиот [[јаглерод диоксид]] (сув мраз) останатите 10-20%. Мразовите во трагови вклучуваат 0,1% [[метан]] и 0,05% [[јаглерод моноксид]]. Може да има и [[Амонијак|мраз од амонијак]] на површината, бидејќи има индикации за амонијак дихидрат во [[литосфера]]та. Просечната густина на Тритон имплицира дека најверојатно се состои од околу 30-45% [[Мраз|воден мраз]] (вклучувајќи релативно мали количини испарливи мразови), а остатокот е карпест материјал.  Површината на Тритон е 23&nbsp;милиони&nbsp;км<sup>2</sup>, што е 4,5% од [[Земја (планета)|Земјата]] или 15,5% од површината на Земјата. Тритон има значително и невообичаено високо [[албедо]], рефлектирајќи 60-95% од сончевата светлина што допира до него, и тоа е само малку променето од првите набљудувања. За споредба, Месечината рефлектира само 11%. Се смета дека црвеникавата боја на Тритон е резултат на мразот од метан, кој се претвора во [[толин]] под изложеност на [[Ултравиолетово зрачење|ултравиолетово]] зрачење.

Бидејќи површината на Тритон укажува на долга историја на топење, моделите на неговата внатрешност тврдат дека Тритон е диференциран, како [[Земја (планета)|Земјата]], во цврсто [[Јадро (геологија)|јадро]], [[плашт (геологија)|плашт]] и [[Кора (геологија)|кора]]. [[Вода]]та, најзастапената испарлива во Сончевиот Систем, ја сочинува обвивката на Тритон, обвивајќи јадро од карпи и метал. Во внатрешноста на Тритон има доволно карпи за [[Радиоактивност|радиоактивно распаѓање]] за да се одржи течен [[Океан|подземен океан]] до ден-денес, слично на она што се смета дека постои под површината на [[Европа (месечина)|Европа]] и голем број други ледени надворешни светови на Сончевиот Систем.<ref name="Sci Am 2017">{{Наведена мрежна страница|url=https://www.scientificamerican.com/article/overlooked-ocean-worlds-fill-the-outer-solar-system/|title=Overlooked Ocean Worlds Fill the Outer Solar System|last=Wenz|first=John|date=4 October 2017|work=Scientific American}}</ref><ref name="Nimmo2015">{{Наведено списание|last=Nimmo|first=Francis|date=15 January 2015|title=Powering Triton's recent geological activity by obliquity tides: Implications for Pluto geology|url=https://escholarship.org/content/qt99s8t6zm/qt99s8t6zm.pdf?t=nnm476|journal=Icarus|volume=246|pages=2–10|bibcode=2015Icar..246....2N|doi=10.1016/j.icarus.2014.01.044}}</ref> Се смета дека ова не е соодветно за моќната конвекција во ледената кора на Тритон. Сепак, се верува дека [[Осен наклон|силните коси]] плими генерираат доволно дополнителна топлина за да се постигне ова и да се произведат забележаните знаци на неодамнешна површинска геолошка активност.<ref name="Nimmo2015" /> Се смта исто и дека исфрлениот црн материјал содржи [[Органско соединение|органски соединенија]],<ref name="Sci Am 2017" /> и ако на Тритон е присутна течна вода, тоа би можело да го направи погодно место за живеење за некоја форма на живот.<ref name="Sci Am 2017" /><ref name="space.com">{{Наведена мрежна страница|url=http://www.space.com/17470-neptune-moon-triton-subsurface-ocean.html|title=Does Neptune's moon Triton have a subsurface ocean?|last=Doyle, Amanda|date=September 6, 2012|work=Space.com|accessdate=September 18, 2015}}</ref>

== Атмосфера ==
[[Податотека:Triton_(artist's_impression).jpg|лево|мини| Уметнички впечаток за Тритон, покажувајќи ја неговата слаба атмосфера]]
Тритон има слаба [[азот]]на атмосфера, со траги на [[јаглерод моноксид]] и мали количини на [[метан]] во близина на неговата површина.    Како и [[Плутон (џуџеста планета)|атмосферата на Плутон]], се смета дека атмосферата на Тритон е резултат на испарување на азот од неговата површина.  Неговата површинска температура е најмалку 35.6 К (-237,6&nbsp;°C) бидејќи тритоновиот азотен мраз е во потопла, шестаголна кристална состојба, а фазната транзиција помеѓу шестаголниот и кубниот азотен мраз се случува на таа температура. Горна граница во ниските 40 K може да се постави од рамнотежата на притисокот на пареата со азотниот гас во атмосферата на Тритон. Ова е поладно од просечната температура на Плутон од 44 К (-229,2&nbsp;°C). Површинскиот атмосферски притисок на Тритон е само околу 1.4–1.9 [[Pa]]. 
[[Податотека:Tritoncloud.jpg|мини|Облаци забележани на Тритон од ''Војаџер 2''.]]
Турбуленциите на површината на Тритон создаваат [[тропосфера]] („временски регион“) што се издигнува до надморска височина од 8&nbsp;км. Пругите на површината на Тритон составени од гејзерските облаци сугерираат дека тропосферата е управувана од сезонски ветрови способни да поместат материјал со големина над еден микрометар. За разлика од другите атмосфери, на Тритон му недостасува [[стратосфера]], а наместо тоа има [[термосфера]] од надморска височина од 8 до 950&nbsp;км, а над тоа [[егзосфера]]. Температурата на горната атмосфера на Тритон, на {{Вред|95|5|u=K}}, е повисока од онаа на неговата површина, поради топлината апсорбирана од сончевото зрачење и магнетосферата на Нептун. Магла продира во поголемиот дел од тропосферата на Тритон, за која се смета дека главно се состои од [[јаглеводород]]и и нитрили создадени од дејството на сончевата светлина врз метанот. Атмосферата на Тритон има и облаци од кондензиран азот кои се наоѓаат помеѓу 1 и 3&nbsp;км од неговата површина.

Во 1997 година, биле направени набљудувања од [[Земја (планета)|Земјата]] на Тритон додека минувал пред ѕвездите. Овие набљудувања покажале присуство на погуста атмосфера отколку што било заклучено од податоците на ''Војаџер 2.'' Други набљудувања покажале зголемување на температурата за 5% од 1989 до 1998 година.  Овие набљудувања покажале дека Тритон се приближувал до невообичаено топла летна сезона на јужната полутопка што се случува само еднаш на неколку стотици години. Теориите за ова затоплување вклучуваат промена на моделите на мраз на површината на Тритон и промена на [[албедо]]то на мразот, што би овозможило да се апсорбира повеќе топлина.  Друга теорија тврди дека промените во температурата се резултат на таложење на темен, црвен материјал од геолошки процеси. Бидејќи Бонд албедото на Тритон е меѓу највисоките во [[Сончев Систем|Сончевиот Систем]], тој е чувствителен на мали варијации во спектралното албедо.

== Одлики на површината ==
[[Податотека:Geology_of_Triton.jpg|мини|401x401пкс| Интерпретативна геоморфолошка карта на Тритон]]
Сите детални сознанија за површината на Тритон биле стекнати од далечина од 40.000&nbsp;км од вселенското летало ''Војаџер 2 за'' време на една средба во 1989 година. 40% од површината на Тритон снимена од ''Војаџер 2'' открила гребени, корита, бразди, вдлабнатини, висорамнини, ледени рамнини и неколку кратери. Тритон е релативно рамен; неговата набљудувана топографија никогаш не варира повеќе од еден километар.  Набљудуваните ударни кратери се концентрирани речиси целосно во водечката полутопка на Тритон.<ref name="Mah2019">{{Наведено списание|last=Mah|first=J.|last2=Brasser|first2=R.|date=2019|title=The origin of the cratering asymmetry on Triton|journal=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society|volume=486|pages=836–842|arxiv=1904.08073|doi=10.1093/mnras/stz851}}</ref> Анализата на густината и дистрибуцијата на кратерот сугерира дека во геолошка смисла, површината на Тритон е исклучително млада, со региони со старост, кои варираат од околу 50 милиони години до околу 6милион години.  Педесет и пет проценти од површината на Тритон е покриена со замрзнат азот, со воден мраз кој содржи 15-35%, а замрзнатиот CO2 ги формира преостанатите 10-20%.<ref>{{Наведени вести|url=https://www.universetoday.com/56042/triton/|title=Neptune's Moon Triton|last=Williams|first=Matt|date=28 July 2015|work=Universe Today|access-date=2017-09-26}}</ref> Површината покажува наслаги на толини, органски хемиски соединенија кои можат да бидат претходници на потеклото на животот.

=== Криовулканизам ===
Една од најголемите криовулкански одлики пронајдени на Тритон е [[Левијатан Патера]],<ref>{{Наведено списание|last=Martin-Herrero|first=Alvaro|last2=Romeo|first2=Ignacio|last3=Ruiz|first3=Javier|year=2018|title=Heat flow in Triton: Implications for heat sources powering recent geologic activity|journal=Planetary and Space Science|volume=160|pages=19–25|bibcode=2018P&SS..160...19M|doi=10.1016/j.pss.2018.03.010}}</ref> одлика слична на [[калдера]], приближно 100&nbsp;км во пречник се гледа во близина на екваторот. Околу оваа [[калдера]] се наоѓа [[вулканска купа]] која се протега на околу 2.000&nbsp;км по неговата најдолга оска, што покажува дека Левијатан е вториот по големина вулкан во Сончевиот Систем по површина, по [[Алба (планина)|Алба Монс]]. Оваа одлика е исто така поврзана со две огромни криолавински езера кои се гледаат северозападно од калдерата. Бидејќи се верува дека криолавински на Тритон е првенствено воден мраз со малку амонијак, овие езера ќе се квалификуваат како стабилни тела на површинска течна вода додека се стопени. Ова е првото место каде што се пронајдени такви тела освен [[Земјата]], а Тритон е единственото ледено тело за кое е  познато дека има езерска криолава, иако слични криомагматски истиснувања може да се видат на [[Ариел (месечина)|Ариел]], [[Ганимед (месечина)|Ганимед]], [[Харон (месечина)|Харон]] и [[Титан (месечина)|Титан]].<ref>{{Наведена мрежна страница|url=https://www.hou.usra.edu/meetings/cryovolcanism2018/pdf/2035.pdf|title=Candidate Cryovolcanic Features in the Outer Solar System|last=Schenk|first=Paul|last2=Prockter|first2=Louise|publisher=Lunar and Planetary Institute}}</ref>

Сондата на ''Војаџер 2'' во 1989 година забележала неколку гејзерски ерупции на азотен гас и навлезена прашина од под површината на Тритон во столбови високи до 8 км. Така, Тритон е, заедно со [[Земја (планета)|Земјата]], [[Ија (месечина)|Ија]], [[Европа (месечина)|Европа]] и [[Енкелад (месечина)|Енкелад]], едно од ретките тела во [[Сончевиот Систем]] на кои биле забележани активни ерупции. Најдобро забележаните примери се именувани како Хили и Махилани.

Сите набљудувани гејзери се наоѓале помеѓу 50° и 57°С, дел од површината на Тритон блиску до супсоларната точка. Ова покажува дека сончевото загревање, иако е многу слабо на големата оддалеченост на Тритон од Сонцето, игра клучна улога. Се смета дека површината на Тритон веројатно се состои од [[Проѕирност|проѕирен]] слој замрзнат азот кој се прекрива со потемна подлога, што создава еден вид „цврст [[ефект на стаклена градина]]“. Сончевото зрачење минува низ тенката површинска ледена покривка, полека загревајќи го и испарувајќи го подземниот [[азот]] додека не се акумулира доволно гасен притисок за тој да еруптира низ кората. Зголемување на температурата за само 4&nbsp;[[Келвин|К]] над температурата на амбиенталната површина од 37&nbsp;К може да доведе до ерупции до набљудуваните височини. Иако вообичаено се нарекува „''криовулканска''“, оваа активност на азотни столбови се разликува од поголемите криовулкански ерупции на Тритон, како и од вулканските процеси на другите светови, кои се напојуваат со внатрешна топлина. Се смета дека [[Јаглерод диоксид|гејзерите]] на Марс еруптираат од неговата јужна поларна капа секоја пролет на ист начин како и гејзерите на Тритон.

Секоја ерупција на тритоновите гејзери може да трае до една година, поттикната од [[сублимација]] на околу 100 милиони m3 азотен мраз во текот на овој интервал; вовлечената прашина може да се наталожи до 150&nbsp;км надолу од ветерот во видливи ленти, а можеби и многу подалеку во повеќе развлечени наслаги. Сликите на ''Војаџер 2''  на јужната полутопка покажуваат многу такви ленти од темен материјал.  Помеѓу 1977 година и прелетувањето на ''Војаџер 2'' во 1989 година, Тритон се префрлил од црвеникава боја, слична на [[Плутон]], во многу побледа нијанса, што сугерира дека полесни азотни мразови покривале постар црвеникав материјал. Ерупцијата на испарливи материи од тритоновиот екватор и нивното таложење на половите може да прераспредели доволно маса во текот на 10.000 години за да предизвика [[поларно талкање]].

<gallery widths="200" heights="200">
Податотека:Leviathan Patera Volcanic Dome.gif|Во близина на вулканската провинција Левијатан Патера, со калдерата во центарот на сликата. Неколку јамни синџири се протегаат радијално од калдерата десно од сликата, додека помалото од двете криолавински езера се гледа горе лево. Веднаш надвор од екранот, долу лево, е раседната зона радијално порамнета со калдерата, што укажува на тесна врска помеѓу тектониката и вулканологијата на оваа геолошка единица.
Податотека:Voyager 2 Triton 14bg r90ccw colorized.jpg|Темни ленти низ површината на јужната поларна капа на Тритон, за кои се смета дека се наслаги прашина оставени од ерупциите на азотни гејзери
Податотека:Cryolava-lake-triton.jpg|Две големи криолавински езера на Тритон, видени западно од Левијатан Патера. Во комбинација, тие се речиси со големина на Кракен Маре на Титан. Овие одлики се невообичаено без кратери, што покажува дека се млади и неодамна биле стопени.
</gallery>

=== Поларна капа, рамнини и гребени ===
[[Податотека:Triton_(moon).jpg|мини|Светлата јужнополарна капа на Тритон над регион со дина]]
Јужнополарниот регион на Тритон е покриен со високо рефлектирачка капа од замрзнат азот и метан попрскана од ударни кратери и отвори на гејзери. Малку се знае за северниот пол бидејќи бил на ноќната страна за време на средбата на ''Војаџер 2'', но се смета дека Тритон мора да има и северна поларна ледена капа.

Високите рамнини кои се наоѓаат на источната полутопка на Тритон, како што е Ципанго Планум, покриваат и ги бришат постарите одлики, и затоа речиси сигурно се резултат на ледената лава што се мие над претходниот пејзаж. Рамнините се преполни со јами, како што е Левијатан Патера, кои веројатно се отворите од кои се појавила оваа лава. Составот на лавата не е познат, иако постои сомневање за мешавина од амонијак и вода.

На Тритон се идентификувани четири приближно кружни „''соѕидани рамнини''“. Тие се најрамните региони досега откриени, со надморска височина помала од 200&nbsp;м. Се смета дека тие настанале од ерупција на ледена лава. Рамнините во близина на источниот дел на Тритон се со црни дамки, наречени макули. Некои макули се едноставни темни дамки со развлечени граници, а други сочинуваат темна централна дамка опкружена со бел ореол со остри граници. Макулите обично имаат пречник од околу 100&nbsp;км и ширина на ореолите помеѓу 20 и 30&nbsp;км.

Има обемни гребени и долини во сложени форми низ површината на Тритон, веројатно резултат на циклусите на замрзнување-одмрзнување. Многу од нив, исто така, се смета дека се тектонски по природа и може да настанат како резултат на продолжетоци или [[расед]]и со удар.  Постојат долги двојни гребени на мраз со централни корита кои имаат голема сличност со [[Европа (месечина)|Европа]] (иако имаат поголем размер), и кои може да имаат слично потекло. Овие раседи со паралелни гребени исфрлени од внатрешноста и вкрстуваат комплексен терен со долини во екваторскиот регион. Сртовите и браздите,  се смета дека се на средна возраст во геолошката историја на Тритон и во многу случаи се формирале истовремено. Тие имаат тенденција да бидат групирани.

=== Диња-терен ===
[[Податотека:PIA01537_Triton_Faults.jpg|мини|200x200пкс| Диња-терен прегледан на 130.000&nbsp;км од ''Војаџер 2'', со вкрстени двојни гребени [[Европа (месечина)|слични на Европа.]] ]]
Западната полутопка на Тритон се состои од чудна серија пукнатини и вдлабнатини познати како „диња-терен“ поради сличноста со лушпата од [[диња]]. Иако има малку кратери, се смета дека ова е најстариот терен на Тритон.  Веројатно покрива голем дел од западната половина на Тритон.

Познато е дека постои само на Тритон диња-теренот, кој е претежно валкан воден мраз. Содржи вдлабнатини 30-40 километри во пречник.  Вдлабнатините веројатно не се ударни кратери бидејќи сите се со слична големина и имаат мазни кривини. Водечката хипотеза за нивното формирање е дијапиризам, издигнување на „грутки“ од помалку густ материјал низ слој од погуст материјал. Алтернативните хипотези вклучуваат формирање со колапс или со поплави предизвикани од [[криовулкан]]изам.

=== Ударни кратери ===
[[Податотека:PIA01538_Complex_Geologic_History_of_Triton.jpg|мини|200x200пкс| Тунела Плантија (лево) и Раш Плантија (во средината) се две од криовулканските „заградени рамнини“ на Тритон. Недостатокот на кратери е доказ за обемна, релативно неодамнешна, геолошка активност.]]
Поради постојаното бришење и модификација од тековната геолошка активност, [[ударен кратер|ударните кратери]] на површината на Тритон се релативно ретки. Пописот на тритоновите кратери снимен од ''Војаџер 2'' открил само 179 кои неспорно се од удар, во споредба со 835 забележани за месечината на [[Уран (планета)|Уран]], [[Миранда (месечина)|Миранда]], која има само три проценти од површината на Тритон. Најголемиот кратер забележан на Тритон се смета дека е создаден од удар на тело од 27 км во пречник. Иако се забележани поголеми кратери, генерално се смета дека тие се од вулканска природа.

Неколку ударни кратери на Тритон се речиси сите концентрирани во водечката полутопка - онаа свртена кон насоката на орбиталното движење - со мнозинство концентрирано околу екваторот помеѓу 30° и 70° должина,  што е резултат на материјалот изнесен од орбитата околу Нептун. Поради тоа што орбитира со едната страна постојано свртена кон планетата, астрономите очекуваат дека Тритон треба да има помалку удари на неговата последна полутопка, поради тоа што ударите на водечката полутопка се почести и посилни. ''Војаџер 2'' снимил само 40% од површината на Тритон, така што ова останува неизвесно. Сепак, набљудуваната асиметрија на кратери го надминува она што може да се објасни врз основа на популациите на ударните фактори и имплицира помлада возраст на површината за регионите без кратери (≤ 6&nbsp;стари милиони години) отколку за регионите со кратери (≤ 50 милиони години).

== Набљудување и истражување ==
[[Податотека:PIA23874-NeptuneMoonTriton-TridentMission-20200616.jpg|лево|мини|419x419пкс| Илустрација на НАСА со детали за студиите за предложената мисија „Тридент“]]
[[Податотека:Voyager_2_Neptune_and_Triton.jpg|мини|200x200пкс| Нептун (горе) и Тритон (долу) три дена по прелетувањето на ''Војаџер 2'']]
Орбиталните својства на Тритон веќе биле утврдени со голема точност во [[19 век]]. Утврдено е дека има повратна орбита, под многу висок агол на наклон кон рамнината на орбитата на Нептун. Првите детални набљудувања на Тритон биле направени дури во [[1930]] година. Малку се знаело за сателитот сè додека не прелетал ''Војаџер 2'' во 1989 година.

Пред прелетувањето на ''Војаџер 2'', астрономите се сомневале дека Тритон може да има мориња со [[течен азот]] и атмосфера со азот/метан со густина до 30% од онаа на Земјата. Како и познатите преценувања на [[Атмосфера на Марс|атмосферската густина на Марс]], ова се покажа неточно. Како и со [[Марс (планета)|Марс]], за неговата рана историја се претпоставува погуста атмосфера.

Првиот обид да се измери пречникот на Тритон бил направен од [[Герард Кејпер|Џерард Кајпер]] во [[1954]] година. Добил вредност од 3.800&nbsp;км. Последователните обиди за мерење стигнале до вредности кои се движат од 2.500 до 6.000&nbsp;км, или од нешто помало од Месечината (3.474,2&nbsp;км) до речиси половина од пречникот на Земјата. Податоците од приближувањето на ''Војаџер 2'' до Нептун на [[25 август]] [[1989]] година, довеле до попрецизна проценка на пречник на Тритон (2.706&nbsp;км).

Во 1990-тите, биле направени различни набљудувања од Земјата користејќи [[прикривање (астрономија)|прикривање]] на блиските ѕвезди, што укажувало на присуство на атмосфера и егзотична површина. Набљудувањата кон крајот на 1997 година сугерираат дека Тритон се загрева и атмосферата станала значително погуста откако ''Војаџер 2'' прелетал во [[1989]] година.

Нови концепти за мисии во системот Нептун што треба да се спроведат во 2010-тите биле предложени од научниците на [[НАСА]] во многу прилики во последните децении. Сите тие го идентификувале Тритон како главна цел, а во тие планови често бил вклучен и посебен слетувач споредлив со сондата ''[[Хајгенс (вселенско летало)|Хајгенс]]'' за [[Титан (месечина)|Титан.]] Никакви напори насочени кон [[Нептун]] и Тритон не отишле подалеку од предложената фаза и финансирањето на [[НАСА]] за мисиите во надворешниот [[Сончев Систем]], каде моментално фокус е дадено на системите на[[Јупитер]] и [[Сатурн]]. Предложената мисија за летање на Тритон, наречена ''[[Тритон Хопер]]'', треба да ископа азотен мраз од површината на Тритон и да го обработи за да се користи како погонско гориво за мала ракета, овозможувајќи му да лета низ површината.<ref name="Oleson 2015">{{Наведена мрежна страница|url=https://www.nasa.gov/feature/triton-hopper-exploring-neptunes-captured-kuiper-belt-object/|title=Triton Hopper: Exploring Neptune's Captured Kuiper Belt Object|last=Oleson|first=Steven|date=7 May 2015|publisher=NASA Glenn Research Center|accessdate=11 February 2017}}</ref> Друг концепт, кој вклучува прелетување, бил формално предложен во [[2019]] година како дел од Програмата за откривање на НАСА под името ''Тридент''.<ref name="NYT-Trident">{{Наведени вести|url=https://www.nytimes.com/2019/03/19/science/triton-neptune-nasa-trident.html|title=Neptune's Moon Triton Is Destination of Proposed NASA Mission|last=Brown|first=David W.|date=19 March 2019|work=[[The New York Times]]|access-date=20 March 2019}}</ref> ''[[Одисеја на Нептун]]'' е концепт на мисија за орбитер на Нептун со фокус во Тритон, кој се проучува како можна голема стратешка научна мисија од НАСА, која би лансирала во [[2033]] година и би пристигнала во системот Нептун во [[2049]] година.<ref name="Rymer">{{Наведена мрежна страница|url=https://science.nasa.gov/science-pink/s3fs-public/atoms/files/Neptune%20Odyssey.pdf|title=Neptune Odyssey: Mission to the Neptune-Triton System|last=Abigail Rymer|last2=Brenda Clyde|date=August 2020|accessdate=18 April 2021|last3=Kirby Runyon|archive-date=2020-12-15|archive-url=https://web.archive.org/web/20201215003151/https://science.nasa.gov/science-pink/s3fs-public/atoms/files/Neptune%20Odyssey.pdf|url-status=dead}}</ref>

== Карти ==
{| align="center"
|{{Слика со прибелешки|image=PIA18668 Map of Triton.jpg|image-width=400|height=204 <!-- to crop the lower part of the image -->|float=none|annotations=<!-- this parameter must be there, empty or not! -->|caption=Карта со подобрена боја}}
|{{Слика со прибелешки|image=Triton polar maps.jpg|image-width=400|height=196 <!-- to crop the lower part of the image -->|float=none|annotations=<!-- this parameter must be there, empty or not! -->|caption=Поларни карти со подобрена боја}}
|}

== Белешки==
{{notelist|1}}

{{Reflist
| group = lower-alpha
| refs =
<ref name="nSurfaceArea">
Површина добиена од полупречникот ''r'': <math>4 \pi r^2</math>.
</ref>
<ref name="nVolume">
Волуменот ''v'' изведен од полупречникот ''r'': <math>\frac{4}{3}\pi r^3</math>''.
</ref>
<ref name="nMass">
Масата ''m'' добиена од густината ''d'' и волуменот ''v'': <math>m=d\times v</math>.
</ref>
<ref name="nSurfaceGravity">
Површинската гравитација добиена од масата ''m'', [[гравитациска константа]] ''G'' и полупречникот ''r '':  <math>\frac{Gm}{r^2}</math>.
</ref>
<ref name="nEscapeVelocity">
Брзина на бегство добиена од масата ''m'', [[гравитациска константа]] ''G'' и полупречникот ''r'': <math>\sqrt{2Gm/r}</math>.
</ref>
<ref name="AxialTilt">
Во однос на орбитата на Тритон околу Нептун. 
</ref>
}}

== Наводи ==
{{наводи}}

== Надворешни врски ==
* [https://web.archive.org/web/20161012075648/http://solarsystem.nasa.gov/planets/triton Профил] на Тритон на локацијата за истражување на Сончевиот Систем на НАСА
* {{YouTube|h82GNysAH_w|''Voyager 2 Encounters Neptune and Triton'' (1989)}}  
* [http://nineplanets.org/triton.html Страница] на ''Тритон во Деветте планети''
* [http://solarviews.com/eng/triton.htm Страница со Тритон] (вклучувајќи ја [http://www.solarviews.com/eng/trimap.htm означената мапа на Тритон] ) на ''Погледи на Сончевиот Систем''
* [http://www.lpi.usra.edu/icy_moons/neptune/triton/ Мапа на Тритон] од Пол Шенк, Месечев и планетарен институт
* [http://photojournal.jpl.nasa.gov/target/Triton Тритон слики] од фотожурналот НАСА/ЈПЛ
* [http://planetarynames.wr.usgs.gov/Page/TRITON/target Тритонска номенклатура] од веб-страницата на USGS Planetary Nomenclature

{{Нептунови месечини}}

[[Категорија:Тритон (месечина)| ]]
[[Категорија:Астрономски тела откриени во 1846 година]]
[[Категорија:Неправилни месечини]]
[[Категорија:Нептунови месечини]]
[[Категорија:Тела забележани со ѕвездено прикривање]]
[[Категорија:Месечини со повратна орбита]]