Сончева сјајност
Сончева сјајност (симбол: ) — единица сјајност (луминозитет) или зрачен тек (моќ израчена во облик на фотони) во астрономијата со чија помош се утврдува сјајноста на ѕвездите. Една сончева сјајност е еднаква на тековно прифатената сјајност на Сонцето, што изнесува 3,839Предлошка:E W, или 3,839Предлошка:E ерг/с.[2] Ако покрај електромагнетното, го вброиме и неутринското зрачење, вредноста е малку повисока: 3,939Предлошка:E W (еднакво на 4,382Предлошка:E кг/с или 2,107Предлошка:E M☉/d).[3] Сонцето е слаба променлива ѕвезда и затоа неговата сјајност е колеблива. Главните варијации се одвиваат во текот на единаесетгодишниот сончев циклус (циклус на сочевите дамки), што префизвикува периодично колебање од ±0,1%. Сите други варијации во текот на последните 200–300 години се сметаат за многу помали.[3]
Определување
Сончевата сјајност е тесноповрзана со сончевата озрачителност (ирадијанса) што се утврдува на Земјата или од сателити во нејзината орбита. Средната озрачителност врз Земјината атмосфера понекогаш се нарекува сончева постојана (константа), . Озрачителноста се дефинира како моќ на единица површина, па затоа сончевата сјајност (вкупна моќ израчена од Сонцето) е озрачителноста што ја прима Земјата (сончевата постојана) помножена со плоштината на сферата чиј полупречник е средното растојание помеѓу Земјата и Сонцето :
каде A е единицата растојание (вредноста на астрономската единица во метри), а k е постојана (чија вредност е мошне блиску до 1), што се должи на тоа што средното растојание од Земјата до Сонцето не изнесува точно една астрономска единица.