Гаус (единица)
Предлошка:Инфокутија Единица Гаус (симб. G или Gs; кирилично: Г) — мерна единица со која се изразува магнетната индукција, наречена и густина на магнетниот тек. Единицата е дел од Гаусовиот мерен систем, кој ја наследил од постариот систем СГС-ЕМЕ (сантиметар-грам-секунда за електромагнетизам). Наречена е во 1936 г. во чест на германскиот математичар и физичар Карл Фридрих Гаус. Еден гаус е еднаков на еден максвел на квадратен сантиметар.
Со замената на СГС со Меѓународниот систем на мерни единици (СИ-систем), гаусот е исфрлен од употреба од страна на стандардизациските органи, но сè уште редовно се користи во разни научни гранки. СИ-единицата за густината на магнетниот тек е теслата (симб. T),[1] што одговара на Предлошка:Gaps.
Име, сибол и метрички претставки
Иако не е составен дел од СИ-системот, примената на гаусот ги следи правилата на тие единици. Како и другите единици наречени по личност, има кратенка со голема буква (G), но се пишува „гаус“ со мала, освен на почетокот на реченицата.[2]Предлошка:Rp Гаусот често се здружува со метрички претставки,[3]Предлошка:Rp како на пр. милигаус (mG или mGs).
Претворање на единици
Гаисот е единицата за густина на магнетниот тек B во системот на Гаусови единици и е еднаква на Mxcm2 or g/Bi/s2, додека пак ерстедот е единица за [[Магнетно поле|Предлошка:Мат-поле]]. Една тесла (T) соодветствува на 104 гауси, а еден ампер (A) на метар одговара на 4π × 10−3 ерстеди.
Единиците за магнетен тек Φ, кој е интегралот на [[магнетно поле|магнетното Предлошка:Мат-поле]] врз дадена плоштина, се веберот (Wb) во СИ-системот и максвелот (Mx) in Гаусовиот СГС-систем. Факторот на претворање е 108, бидејќи текот е интегралот на полето врз дадена површина, а површината е квадрат од растојанието, па така 104 (факторот) помножен со 102 на квадрат (фактор на претворање на линеарно растојание, т.е., санитиметри по метар). 108 = 104 × (102)2.
Типични вредности
- 10−9–10−8 G — магнетното поле на човечкиот мозок
- 10−6–10−3 G — магнетното поле на галактички молекуларни облаци. Типичните јачини на магнетното поле во меѓуѕвездената стредина на Млечниот Пат изенсуваат ∼5 μGs.
- 0,25–0,60 G — Земјиното магнетно поле на површината
- 25 G — Земјиното магнетно поле во јадрото[4]
- 50 G — типичен магнет за ладилник
- 100 G — железен магнет
- 1500 G — магнетното поле во една сончева дамка[5]
- 10000 - 13000 G — остаточна магнетизација на неодиумско-железно-бориумски магнет[6]
- 16000 - 22000 G — заситеност на високопробојните железни легури во трансформаторите[7]
- 3000–70000 G — медицински апарат за магнетна резонанција
- 1012–1013 G — површината на неутронска ѕвезда[8]
- 4 × 1013 G — квантниот електродинамички праг
- 1014 G — магнетното поле на магнетарот SGR J1745-2900 кој кружи околу супермасивната црна дупка Sgr A* во средиштето на Млечниот Пат.
- 1015 G — магнетното поле на некои новосоздадени магнетари[9]
- 1017 G — горната граница на магнетизмот на една неутронска ѕвезда[9]
Поврзано
Белешки
Наводи
- ↑ NIST Special Publication 1038, Section 4.3.1
- ↑ Предлошка:SIbrochure9th
- ↑ Предлошка:SIbrochure8th
- ↑ Buffett, Bruce A. (2010), "Tidal dissipation and the strength of the Earth’s internal magnetic field", Nature, том 468, стр. 952–954, Предлошка:Doi
- ↑ Предлошка:Нмс
- ↑ Предлошка:Наведена книга
- ↑ Предлошка:Наведена книга
- ↑ Предлошка:Нмс
- ↑ 9,0 9,1 Предлошка:Нмс