Епсилон Индијанец

Предлошка:Starbox begin Предлошка:Starbox image Предлошка:Starbox observe Предлошка:Starbox character Предлошка:Starbox astrometry Предлошка:Starbox orbit Предлошка:Starbox detail Предлошка:Starbox catalog Предлошка:Starbox reference Предлошка:Starbox end Епсилон Индијанец, латинизирано од ε Indi — ѕвезден систем кој се наоѓа на оддалеченост од приближно 12 светлосни години од Земјата во јужното соѕвездие Индијанец. Ѕвездата има портокалова нијанса и е слабо видлива со голо око со привидна ѕвездена величина од 4,83. Се состои од ѕвезда од главната низа од К-тип, ε Инди A, и две кафеави џуџиња, ε Инди Ba и ε Инди Bb, во широка орбита околу неа. Кафеавите џуџиња биле откриени во 2003 година. ε Инди Ba е рано T-џуџе (T1) и ε Инди Bb е доцно T-џуџе (T6) одвоено со 0,6 лачни секунди, со проектирано растојание од 1460 АЕ од нивната примарна ѕвезда.

ε Инди А има една позната планета, ε Инди Ab, со маса од 6,31 јупитерова маса во елипсовидна орбита со период од околу 45 години. ε Инди Ab е втората најблиска јовијанска вонсончева планета, по ε Еридаn b. Системот ε Инди обезбедува случај за проучување на формирањето на гасни џинови и кафеави џуџиња.

Набљудување

Испилон Инди со SkyMapper и Хабл NICMOS, слика на бинарното кафеаво џуџе

Соѕвездието Инди (Индијанец) првпат се појавило во небесниот атлас Уранометрија на Јохан Бајер во 1603 година. Ѕвездениот атлас Уранографија од 1801 година, од германскиот астроном Јохан Елерт Боде, ја става ε Инди како една од стрелките што се држат во левата рака на Индијанец.

Во 1847 година, Хајнрих Луис Даре ја споредил местоположбата на оваа ѕвезда во неколку каталози кои датираат од 1750 година и открил дека поседува мерливо сопствено движење. Односно, тој открил дека ѕвездата со текот на времето ја променила положбата низ небесната сфера. Во 1882–1883 година, паралаксата на ε Инди била измерена од астрономите Дејвид Гил и Вилијам Л. Елкин на ’Ртот на Добрата Надеж. Тие извеле проценка на паралакса од Предлошка:Безпрелом лачни секунди. Во 1923 година, Харлоу Шепли од опсерваторијата Харвард извел паралакса од 0,45 лачни секунди.

Во 1972 година, сателитот „Коперник“ бил искористен за испитување на оваа ѕвезда за емисија на ултравиолетови ласерски сигнали. Повторно резултатот бил негативен. ε Инди го предводи списокот, составен од Маргарет Турнбул и Џил Тартер од Институтот Карнеги во Вашингтон, од 17.129 блиски ѕвезди кои најверојатно имаат планети кои би можеле да поддржат сложен живот.

Ѕвездата е меѓу петте блиски парадигми како ѕвезди од типот К во „слатка точка“ помеѓу ѕвездите-аналогни на Сонцето и М-ѕвездите за веројатноста за еволуиран живот, според анализата на Гијада Арни од Центарот за вселенски летови „Годард“ на НАСА.

Карактеристики

ε Инди А е ѕвезда од главната низа од спектрален тип K5V. Ѕвездата има само околу три четвртини од сончевата маса и 71% од сончевиот полупречник. Нејзината површинска гравитација е малку повисока од гравитацијата на Сонцето. Металичноста на ѕвездата е пропорција на елементи со поголем атомски број од хелиумот, што е типично претставена со односот на железо и водород во споредба со истиот сооднос за Сонцето; ε Инди А има околу 87% од процентот на железо на Сонцето во неговата фотосфера.

Короната на ε Инди А е слична на Сонцето, со сјајност на Х-зраци од 2 Предлошка:Eергс ⁻¹ (2 Предлошка:E  W) и проценета коронална температура од 2 Предлошка:E К. Ѕвездениот ветер на оваа ѕвезда се шири нанадвор, создавајќи лачен удар на растојание од 63 АЕ. Низводно од лакот, завршниот удар достигнува до 140 АЕ од ѕвездата.

Положба на Сонцето и α Кентаур во Голема Мечка како што се гледа од ε Инди

Оваа ѕвезда го има третото највисоко сопствено движење од која било ѕвезда видлива со голо око, по Грумбриџ 1830 и 61 Лебед, и деветто највисоко. Ова движење ќе ја премести ѕвездата во соѕвездието Тукан во околу 2640 година од нашата ера. ε Инди А има просторна брзина во однос на Сонцето од 86 км/сек., што е невообичаено високо за она што се смета за млада ѕвезда. Се смета дека е член на ε Инди подвижната група од најмалку шеснаесет ѕвезди од населението I. Тоа е асоцијација на ѕвезди кои имаат слични вектори на вселенска брзина, и затоа најверојатно се формирани во исто време и место. ε Инди ќе го направи своето најблиско приближување до Сонцето за околу 17.500 години кога ќе помине низ перихел на растојание од околу20.58 светлосни години.

Како што се гледа од ε Инди, Сонцето е ѕвезда со величина од 2,6 во Голема Мечка, во близина на садот на Големата Кола.

Придружници

Концепција на уметникот за системот Епсилон Инди што го прикажува Епсилон Инди A и неговите бинарни придружници со кафеаво-џуџе. Етикетите го даваат првичното минимално мерење на растојанието помеѓу Епсилон Инди A и бинарната ѕвезда.

Кафеави џуџиња

Во јануари 2003 година, астрономите објавиле откривање на кафеаво џуџе со маса од 40 до 60 јупитерови маси во орбитата околу ε Инди А со проектирано одвојување на небото од околу 1.500 АЕ . Во август 2003 година, астрономите откриле дека ова кафеаво џуџе е всушност двојно кафеаво џуџе, со привидна разделба од 2,1 АЕ и орбитален период од околу 15 години. Двете кафеави џуџиња се од спектрална класа Т; помасивната компонента, ε Инди Ba, е од спектрален тип T1–T1.5 и помалку масивната компонента, ε Инди Bb, од спектрален тип T6. Поновите мерења на паралакса со вселенското летало Гаја го сместуваат бинарниот ε Инди B на околу 11.600 АЕ (0,183 светлосни години) од ε Инди A, покрај линијата на видот од Земјата.

Еволутивните модели се користени за да се проценат физичките својства на овие кафеави џуџиња од спектроскопски и фотометриски мерења. Овие даваат маси од Предлошка:Безпрелом и Предлошка:Безпрелом пати поголема од јупитеровата маса, и полупречници од Предлошка:Безпрелом и Предлошка:Безпрелом сончеви полупречници, за ε Инди Ba и ε Инди Bb, соодветно. Делотворните температури се 1300–1340 К и 880–940 г K, додека log g (cm s ⁻¹) површинските гравитации се 5,50 и 5,25, а нивната сјајност е Предлошка:Безпрелом и Предлошка:Безпрелом. Тие имаат проценета металичност од [M/H] = –0,2.

Планетарен систем

Предлошка:OrbitboxPlanet begin Предлошка:OrbitboxPlanet Предлошка:Orbitbox endМерења на радијалната брзина на Епсилон Инди од Ендл и сор. (2002) се смета дека покажува тренд кој укажува на планетарен придружник со орбитален период од повеќе од 20 години. Подѕвездено тело со минимална маса од 1,6 јупитерови маси и орбитална поделба од приближно 6,5 АЕ (аналог на Јупитер) била во рамките на параметрите на многу приближните податоци.

Визуелното пребарување со помош на Многу голем телескоп на Европската јужна опсерваторија нашло еден потенцијален кандидат. Меѓутоа, последователно испитување од страна на вселенскиот телескоп „Хабл“ NICMOS покажало дека тоа е објект во позадина. Од 2009 година, потрагата по невиден придружник на 4 μm не успеала да открие објект што се врти. Овие набљудувања дополнително го ограничиле хипотетичкиот објект да биде 5-20 пати поголем од масата на Јупитер, кој орбитира помеѓу 10 и 20 АЕ и има наклон повеќе од 20°. Алтернативно, тоа може да биде егзотичен ѕвезден остаток.

Подолго иследување за радијалната (до или од Земјата) брзина, користејќи го спектрометарот HARPS Echelle, за да се надоврзе на наодите на Ендл, било објавена во труд од M. Цехместер и сор. во 2013 година. Наодите потврдуваат дека, цитирајќи го трудот, „ε Инди A има постојан долгорочен тренд сè уште објаснет од планетарен придружник“. Ова го рафинира забележаниот тренд на радијална брзина и означило планетарен придружник со орбитален период поголем од 30 години. Гасниот џин со минимална маса од 0,97 јупитерови маси и минимална орбитална поделба од приближно 9,0 АЕ може да го објасни забележаниот тренд. 9,0 АЕ е приближно исто растојание како Сатурн. Ова не ја квалификува планетата како вистински аналог на Јупитер бидејќи орбитира значително подалеку од 5,0 АЕ. Не само што орбитира подалеку, туку ε Инди A е исто така потемна од Сонцето, така што би добила приближно исто количество енергија по квадратен метар како Уран од Сонцето. Трендот на радијална брзина бил забележан преку сите досегашни набљудувања со помош на спектрометарот HARPS, но поради долгиот временски период предвиден за само една орбита на објектот околу ε Инди A, повеќе од 30 години, фазното покривање сè уште не било завршено.

Во март 2018 година, било објавено претходно печатење на АrXiv што го потврдило постоењето на Епсилон Инди Ab користејќи радијални мерења на брзината. Во декември 2019 година, потврдата за оваа планета, заедно со ажурираните параметри и од радијалната брзина и од астрометријата, била објавена од Фабо Фенг и сор. во Месечни известувања на Кралското астрономско друштво. Тие покажуваат дека орбитата е малку ексцентрична, со полуглавна оска од околу 11,6 АЕ и ексцентричност од околу 0,26. Масата на планетата е 3,25 јупитерови маси, а нејзиниот орбитален период е околу 45 години. Последователната анализа во 2023 година открива дека планетата има значително поексцентрична орбита со полу-главна оска од 11,08 АЕ, ексцентричност од 0,42, орбитален период од 42,9 години, а масата на планетата е откриена дека е 2,96 јупитерови маси.

Бил извршен директен обид за сликање на оваа планета со помош на вселенскиот телескоп „Џејмс Веб“, откривајќи објект-кандидат со боја и осветленост во согласност со планета со јупитерова маса од приближно 10. Имајќи различен агол на положба и маса од очекуваните вредности, ова сугерира дека околу системот можеби орбитираат две џиновски планети. Вториот директен обид за сликање на овој систем за да се потврди природата на оваа планета бил одобрен.

Не било откриено прекумерно инфрацрвено зрачење што би укажало на остаточен диск околу ε Инди. Таков диск може да се формира од судирите на планетезималите кои преживеале од раниот период на протопланетарниот диск на ѕвездата.

Надворешни врски

• Откривање на најблиското познато кафеаво џуџе (eso0303 : 13 јануари 2003 година)
• Epsilon Indi Ab во енциклопедијата на Екстрасоларните планети . Преземено 2018-07-02.