Филип Ворен Андерсон

Од testwiki
Прејди на прегледникот Прејди на пребарувањето

Предлошка:Нобеловец Предлошка:Infobox scientist

Филип Ворен Андерсон (Предлошка:Lang-en Предлошка:Роден на - 2020) — американски физичар и добитник на Нобелова награда за физика. Андерсон има големи придонеси и во теориите за локализација, антиферомагнетизмот, нарушувањето на симетријата, високотемпературна суперпроводливост и за филозофијата на науката низ неговите записи за емергенцијата.[1]

Биграфија

Андерсон е роден во Индианаполис, Индијана и израснал во Урбана, Илиноис. Тој дипломирал во месното училиште во Урбана во 1940 година. Подоцна, тој се запишал на Харвард на додипломски и подипломски студии, каде за време на војната работел во Американската поморска истражна лабораторија. додека бил дипломец ментор му бил Џон Хазбрук ван Флек.

Од 1949 до 1984 година тој работел за Беловите лаборатории во Њу Џерси, каде раотл на ралични проблеми кај кондензирана материја. За време на овој период тој ја равива т.н. Андерсонова локализација (идејата била дека издолжените состојби можат да се локализираат со присуство на неред во системот), го измисил Андерсоновиот хамилтонијан, кој го опишува месното заемодејство електроните кај преодните метали, го развил денес познатиот „Хигсовиот“ механизам за создавање на масата кај елементарните честички, го создал псевдоспинскиот пристап до BCS теоријата на суперпроводливоста, има направено истражувања во областа на не-S брановото спарување (оние за нарушување на симетријата и микоскопскиот механизам) кај супертечниот He3, и помогнал да се основа областа на вртежните-стакла. Тој бил избран за член на Американската академија на уметностите и науките во 1963 година.[2]

Од 1967 до 1975 година, Андерсон бил и професор по теориска физика на Кембричкиот универзитет. Во 1977 година Андерсон бил награден со Нобелова награда за физика за неговите истражувања на електронската структура на магнетните и неуредните системи, кои овозможиле развој на електронското прекинување и мемориските направи кај сметачите. Коистражувачите Невил Франсис Мот и Џон Хазбрук ван Флек ја поделиле Нобеловата награда. во 1982 година, бил награден со Национален медал за наука. Тој се пензионирал од Беловите лаборатории во 1984 година и денес е Џозеф Хенриев професор по физика, во пензија на Принстон.

Андерсоновите Концепти на цврстите тела (Concepts of Solids), Основни поими во физиката на кондензираната материја (Basic Notions of Condensed Matter Physics) и Теоријата на суперпроведливоста на високо-Tc купрати (The Theory of Superconductivity in the High-Tc Cuprates). Андерсон моментално е член на одборот на советници на Научници и инженери за Америка, и организација за промовирање на науката во американската влада. Тој е сертифициран првпстепен мајстор за кинеската игра Го.

Андерсон има направено важни придонеси за филозофијата на науката низ неговото објаснување на емергенцијата. Во 1972 година тој напишал мошне цитиран натпис наречен „Повеќе е поразличнп“ во кој се опфатени ограничувањата на редуктитизмот и опстојувањето на хиерархиските нивоа на науката, од која секоја побарува сопствени основни принципи за напредок.[3]

Во 2006 година статистичката анализа на научните истражувања од Хосе Солер, кој спредува бројни наводи во трудот со бројот на цитати, го прогласил Андерсон за најкративен меѓу десетте први физичари во светот.[4]

Андерсон е атеист[5] и е еден од дваесетдвајцата добитници на Нобелова награда кои го потпишале Хуманистичкиот манифест.[6]

Објавени дела

Наводи

Предлошка:Наводи

Извори

Надворешни врски

Предлошка:Нобелова награда за физика

Предлошка:Нормативна контрола