Извод

Од testwiki
Прејди на прегледникот Прејди на пребарувањето
Графиконот на функцијата, нацртан со црно, и тангентната црта на таа функција, нацртана со црвено. Наклонот на тангентата на -оската е еднаков на изводот на функцијата во означената точка.

Во математичката анализа, гранка на математиката, изводот е мерка за тоа како (колку брзо) функцијата ги менува своите вредности кога се менуваат нејзините влезни вредности. Изводот на крива во точка го претставува коефициентот на насоката на допирката/тангентата на дадената крива во таа точка.

Изводот на функцијата во точката „a“ се дефинира како:

f(x)|x=a=limΔx0f(a+Δx)f(a)Δx

ако постои гранична вредност. Во спротивно, можеме да го разбереме изводот како линеарен оператор.

Постапката на пронаоѓање на изводот на функцијата се нарекува диференцирање. Диференцирањето е спротивно на интегрирањето.

Запис на изводот

Лајбницово обележување

Симболите dx, dy и dydx ги смислил Готфрид Вилхелм Лајбниц во 1675 година. Сè уште често се користи кога функцијата Предлошка:Nowrap се гледа као однос на зависни и независни промениви. Во тој случај првиот извод се обележува како:

dydx,dfdx, или ddxf,

и некогаш се гледал како инфинитезимален количник. Изводите од повисок ред се обележуваат со следната нотација:

dnydxn,dnfdxn, или dndxnf

за n-тиот извод на функцијата y=f(x). Тие претставуваат скратен запис за повторување на операторот извод, на пример:

d2ydx2=ddx(dydx).

Со Лајбницовата нотација можеме да запишеме извод на функција y во точка x=a на два начина:

dydx|x=a=dydx(a).

Лајбницовата нотација дозволува прецизирање на променливата по која се врши извод, што е важно кај парцијалните изводи. Исто така, го олеснува помнењето на формулата за изводот на сложена функција:

dydx=dydududx.

Лагранжово обележување

Најчестиот начин за запишување на изводот е со Лагранжова нотација која ја користи ознаката прим ('), така што изводот на функцијата f се запишува како f. Слично на тоа, вториот и третиот извод се обележуваат како:

(f)=f и (f)=f.

За да се означи редот на изводот над 3, некои автори користат римски бројки во натписот, а некои арапски бројки во загради:

fiv или f(4).

n-тиот извод се означува како f(n), оваа нотација се користи кога се однесува на изводот како за сопствена функција.

Њутново обележување

Њутновата нотација обично се користи кога независната променлива означува време. Ако локацијата Предлошка:Мат е функција од t, тогаш i y˙ означува брзина,[1] a y¨ укажува на забрзување.[2]

Њутновата нотација за диференцирање (исто така наречена точкеста нотација за диференцирање) става точка над зависната променлива. Односно, ако y е функција од t, тогаш изводот на y е во однос на

y˙

Равенката на нормалата во дадената точка Т ќе биде:

y¨,y...

Користење на изводи за цртање графикони на функции

Во секоја точка, изводот е наклонот на тангентата на кривата. Црвената линија е секогаш тангента на сината крива; неговиот наклон е извод.

Изводите се корисна алатка за испитување на графикони на функции. Сите точки во доменот на реалните функции кои претставуваат локални екстреми имаат нула како свој прв извод. Сепак, не сите критични точки се локални екстреми; на пример има критична точка во, но нема ниту локален максимум ниту локален минимум во оваа точка.

Вториот извод на функцијата може да се користи за тестирање на конвексноста на функцијата. Превојните точки (точките каде функцијата се менува од конвексен во конкавен облик) имаат нула како втор извод.

Геометриска интерпретација на изводот

Ако функцијата f е диференцијабилна во точката, тогаш коефициентот на насоката на тангентата на кривата во точката ќе биде еднаков на, каде α е аголот кој тангентата го склопува со позитивниот дел од -оската, а равенката на истата тангента ќе гласи:

y - y0 = f ' (x0) · ( x − x0 ),

каде y0 = f (x0).

Равенката на нормала во дадена точка Т ќе биде:

y −y0 = −1/f ' (x0) · ( xx0 )

Пресметување на извод

Изводите може теоретски да се пресметуваат по дефиниција во секој пример, но во пракса често се користат готови пресметки на попознати, поедноставни функции. Изводите на посложени функции се пресметуваат со користење на одредени правила.

Изводи на едноставни функции

(xn)=limΔx0((x+Δx)nxnΔx) ; anbn=(ab)(an1+an2b+an3b2++a2bn3+abn2+bn1)

(x+Δx)nxn=((x+Δx)x)((x+Δx)n1+(x+Δx)n2x+(x+Δx)n3x2++(x+Δx)2xn3+(x+Δx)xn2+xn1)(x+Δx)nxnnΔxxn1

(xn)=limΔx0(nΔxxn1Δx)=nxn1 ; n - кој било број

(ex),= limΔx0(e(x+Δx)exΔx) ; e=limn(1+1n)n=limh0(1+h)1h

e(x+Δx)exΔx=exeΔx1Δx ; eΔx1=hΔx00 => Δx=ln(1+h)

eΔx1Δx=hln(1+h)=1ln(1+h)1h = 1, ln(e) = 1

Конечно: (ex),=ex

(ln(x)),=limΔx0(ln(x+Δx)ln(x)Δx) ; ln(x+Δx)ln(x)=ln(x+Δxx)=ln(1+Δxx)

ln(x+Δx)ln(x)Δx=1xln(1+Δxx)Δxx ; limΔx0(ln(1+Δxx)Δxx)=1

(ln(x)),=1x

(ax),= limΔx0(a(x+Δx)axΔx) ; a(x+Δx)axΔx=axaΔx1Δx

aΔx1=h => Δx=loga(1+h)=ln(1+h)lna

(ax),=axln(a)

(loga(x)),=limΔx0(loga(x+Δx)loga(x)Δx) ; loga(x+Δx)loga(x)=loga(x+Δxx)=loga(1+Δxx)

loga(1+Δxx)=ln(1+Δxx)lna

(loga(x)),=1xlna

(sin(x)),=limΔx0(sin(x+Δx)sinxΔx)

sin(α)sin(β)=2sin(αβ2)cos(α+β2) => sin(x+Δx)sinxΔx=2sinΔx2Δxcos(x+Δx2) . Како sinxxx01

(sin(x)),=cosx

(cos(x)),=limΔx0(cos(x+Δx)cosxΔx)

cos(α)cos(β)=2sin(αβ2sin(α+β2) =>

cos(x+Δx)cosxΔx=2sinΔx2Δxsin(x+Δx2) =>

(cos(x)),=sinx

(tan(x)),=(sinxcosx), = (sinx),cosxsinx(cosx),cosx2 = sinx2+cosx2cosx2=1cosx2

(cot(x)),=(cosxsinx), = (cosx),sinxcosx(sinx),sinx2 = sinx2cosx2sinx2=1sinx2

Таблица на изводи на елементарни функции

Функција f(x) Извод f(x) Функција f(x) Извод f(x)
sinx cosx shx chx
cosx sinx chx shx
tgx 1cos2x thx 1ch2x
ctgx 1sin2x cthx 1sh2x
arcsinx 11x2 Arshx 11+x2
arccosx 11x2 Archx 1x21
arctgx 11+x2 Arthx 11x2
arcctgx 11+x2 Arcthx 11x2
ex ex ax axlna
ln(x) 1x 1x 1x2
logax 1xlna |x| x|x|
x 12x xn nxn1

Извод на сложена функција

Дадена е сложена функција y=f(u), при што u=g(x)

Изводот е еднаков на производот на изводите на поединечните делови: (fg)(x)=(f(g(x))=f(u)g(x)

Пример:

[sin(x2)]=sin(x2)*(x2)=2xcos(x2)

Особини на изводот

Збир на изводи е извод на збирот:

u(x)±v(x)=[u(x)±v(x)]

Извод на производ:

[u(x)v(x)]=u(x)v(x)+u(x)v(x)

Посебен случај е извод на функција помножена со константа:

[cu(x)]=cu(x)+cu(x)=0*u(x)+cu(x)=cu(x)

Извод на количник:

[u(x)v(x)]=u(x)v(x)u(x)v(x)[v(x)]2

Втор извод и изводи од повисок ред

Вториот извод се дефинира како извод на првиот извод:

f(x)|x=a=(f(x)|x=a)

Истото важи и за секој нареден извод:

f(x)|x=a=(f(x)|x=a)
f(n)(x)|x=a=(f(n1)(x)|x=a)

Поврзано

Наводи

Предлошка:Наводи

Литература

Предлошка:Refbegin

Предлошка:Refend

Предлошка:Нормативна контрола

  1. Weisstein, Eric W. "Overdot." From MathWorld--A Wolfram Web Resource. Предлошка:Наведена мрежна страница
  2. Weisstein, Eric W. "Double Dot." From MathWorld--A Wolfram Web Resource. Предлошка:Наведена мрежна страница